Sol & La

Sihir

Leyla donakalmıştı.
Hâlâ bunu nasıl yaptığımı sorguluyordu.

Leyla:
Se-n nesin?

Ben :
İnsanım.

Leyla:
Arina sen nesin?! Bunu nasıl yaptın? Kim böyle bir şey yapabilir?

Ben :
Bak bunlar uzun hikaye.

Leyla:
İnanamıyorum .. Peki bunu başka kim biliyor?

Ben:
Okulda senden başka bilen yok..

Leyla:
Neden ben?

Ben:
Bilmem göstermek istedim.

O sırada zil çalmıştı.

Ben:
Leyla derse geç kalmayalım. Gel gidelim.

Leyla:
Şok içindeyim Arina.

Ben:
Biliyorum. Ama diğerleri gibi bayılmadın.

Leyla:
Diğerleri?

Ben:
Sokaktaki insanlar falan işte.

Ben:
Hadiii geç kalacağız.

Leyla:
Tamam tamam geliyorum.

Dedi Leyla kendini silkeledikten sonra.

Sınıfa geldik.
Leyla geçen ders hiç suratıma bakmıyordu. Ama bu sefer de tam tersi sürekli bana bakıyordu. Gözünü kısıp inceliyordu.

Ben:
Yapmasana şunu.

Leyla:
Bu işte bir iş var ama...

Ben:
İstediğin şeyi gösterdim işte. Ne işi?

Leyla:
Neyse derse odaklanmalıyım.
Dedi.

Başımı salladım.

Evet gerçekten hâlâ inanmadığını anlayabiliyordum. Çünkü aklından sürekli benim bunu nasıl yaptığımı sorguluyordu. Okuyabiliyordum aklını.

Ders bitmişti.

Yani bugünlük okul bitmişti.
Koridora geçtim. Yavaş yavaş yürüyordum.

Leyla geldi:
Hey Arina.!

Ben :
Efendim?

Leyla:
Bana birkaç numara daha gösterebilir misin? Yani sihir?

Tam cevap verecekken yanıma sabah karşılaştığım kız geldi.

- tekrardan merhaba ! Küçük hanım ?

Ben:
Ne var?

- Ne mi var?

Kahkaha attı.

-Ne çabuk unuttun?

Ben:
Ha onu diyosun.

-Evet. Seni orada bekliyecegim. 5 dk içinde gel.

Ben:
Tamam. Hadi bakalım. Görüşelim.

Kız bir süre sonra gitti.

Leyla:
Olay ne ?

Ben:
Sabah bana bulastilar. Ortalık yerde sihrimi gösteremeyeceğim için çıkışta arka taraftaki kapalı alana çağırdım.
Ha bu arada sende bir numara daha görmek istiyordun. Gel benimle ve gör.

Leyla:
Tamam hadi gidelim!

Arka tarafa doğru yürümeye başladık.
Ve geldiğimizde kız yanında sabah karşılaştığım diğer arkadaşlarıyla birlikte gelmişti.

Ben:
Tek gelecektin?

-Sana neden güveneyim?

Ben:
Tamam umrumda değil.