Η ημέρα που ερωτεύτηκα τον Άδη

Chapter 1

*insert Παντελής Παντελίδης στο 'χα πει*

"Κλακ"

Σπύρος: - Αουτς! Αυτό ήταν ένας πολύ κακός ήχος...

Ρεγγίνα: - Το cd player?

Σπύρος: - Ναι, το cd player... Ρεγγίνα, φέρε μου τα κλειδιά του αμαξιού!

Ρεγγίνα: - Πωω ρε Σπύρο...

"Δε σε συγχωρ- και οσ- ξε-"
*Cd player dies*

Σπύρος: - ΡΕΓΓΊΝΑ ΓΑΜΩΤΗ ΜΟΥ

Ρεγγίνα: - Α! για να σου πω, εμένα δε θα μου υψώνεις τη φωνή. Κατάλαβες;

Σπύρος: -Ενταξει μαμά... Φέρε τώρα τα κλειδιά.

Ρ - Που έχετε σκοπό να πάτε Mr. Spyrous?

Σ: - Στο διάολο. Και θα έρθεις και εσύ μαζί.

Ρ: -Και εάν αρνηθώ?

Σηκώθηκε από το παγκάκι του μπαλκονιού. Κίνησε στη συνέχεια προς το μέρος μου και με κόλλησε στον τοίχο..

Σ: - Μικρή, δεν είναι στο χέρι σου.

Ρ: -Α ναι?

Και εκεί που πάει να με φιλήσει ακούγεται ένα
"ΜΠΑΜ"

Θ: -ΑΩΩΩΩΩ τα πιτσουνακια... Και εγώ σας διέκοψα? Συγνώμη βρε παιδιά....

Αυτή είναι η Θάλεια. 7 χρόνια φιλίας και δεν ξέρω καν γιατί. Ή μάλλον ξέρω....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΝ"
Ρ: - Πω, πόσο μισώ τις Δευτέρες δε λέγεται...

Θ: -Και μην ξεχνάς, πρώτη ώρα Κορσαβας...

Ρ: - Έχω μια ιδέα. Σκιπαρουμε τις 2 αφόρητες ώρες Άλγεβρας και πάμε στο Moo. Τι λες?

Θ: - Και το ρωτάς?

Και κάπως έτσι, από απλές συμμαθήτριες, γίναμε φίλες. Από την πρώτη γυμνασίου μέχρι και το πρώτο έτος αχώριστες. Ή μάλλον, σχεδόν αχώριστες...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
- ΘΆΛΕΙΑ!

Σ: - Δεν πειράζει, εγώ έφευγα ούτως ή άλλως
Ρ: -Σπύρο! Περίμενε...
*Ήχος πόρτας που κλείνει*

-Αχ βρε Θάλεια, θα σε σκοτώσω μια μέρα...

- Αρχικά, ΓΙΑ ΠΙΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΛΟΓΟ ΤΡΕΧΕΙΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΔΡΑ. ΘΕΣ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΩ ΣΤΗΝ ΚΡΑΝΑ?

Με την Θάλεια, αποφασίσαμε να συγκατοικήσουμε. Βλέπεις όταν περάσαμε στην ίδια πόλη, το συζητήσαμε με τους γονείς. Το βρήκαν άριστη ιδέα να συγκατοικήσουμε. Να μοιράζονται λέει τα έξοδα...

- Θάλεια αγάπη μου. Ξέρεις πόσο μου αρέσει ο συγκεκριμένος. Κάνεις λες και δε σου είχα πει ότι θα έρθει...