Η ημέρα που ερωτεύτηκα τον Άδη

Chapter 2

Εκεί λοιπόν που η Θάλεια και εγώ χορεύαμε στον ρυθμό του τραγουδιού, η μουσική σταμάτησε. Το μόνο πράγμα που μπορούσες να ακούσεις, ήταν ο ήχος μιας εξάτμισης, ο οποίος ερχόταν από την είσοδο. Όταν σταμάτησε ο ήχος, έκαναν την επανεμφάνισή τους ο Κώστας και ο Πάνος. Έτσι, κατευθυνόμενοι προς εμάς, με ένα μπουκάλι βότκα στο χέρι, είπαν.

Π: - Συγγνώμη κορίτσια για την απρόσμενη εξαφάνιση. Έπρεπε να πείσουμε τον ψηλό.

Θ: - Ποιον ψηλό?

Και τότε τον είδα. Η περιγραφή της Θάλειας τον είχε αδικήσει πολύ. Ένιωθα σαν να έβλεπα μπροστά μου έναν σύγχρονο Έλληνα θεό. Ήταν ψηλός, γεροδεμένος, με κατάμαυρα μαλλιά, πιασμένα σε ένα μικρό κοτσιδάκι. Το δέρμα του, θύμιζε καραμέλα - η Θάλεια είχε ένα δίκιο για το μαύρισμα-. Είχε κάτι μάτια, αχ! Μόνο που τα θυμάμαι λιώνω. Καταπράσινα, σαν σμαράγδια μάτια και ένα βλέμμα... Άλλο να στο λέω και άλλο να το βλέπεις.

Όταν μπήκε μέσα, κρατούσε στο ένα χέρι το κράνος του και στο άλλο ένα μπουκάλι Jack Daniels, συλλεκτική έκδοση. Ήταν ντυμένος πολύ πιο πρόχειρα από τους υπόλοιπους, παρόλα αυτά, σου κινούσε αμέσως το ενδιαφέρον.

Θ: -Λέγε, πως σου φαίνεται;

Ρ: - Να μου τον προξενέψεις θέλεις?

Θ: - Ρωτάω, γιατί τέτοιο κομμάτι, κρίμα να μείνει έξω από την οικογένεια.

Δεν της απάντησα. Όλα αυτά βέβαια, ειπώθηκαν κάτω από υπερβολικά δυνατή μουσική, οπότε δεν μας άκουσε κανείς.

Κ: - Κορίτσια, να σας συστήσω τον Άντρι. Για αυτόν έγινε όλη η φασαρία.

Θ: - Γεια σου Άντρι, εγώ είμαι η Θάλεια και αυτή είναι η Ρ-

Άντρι: -Γεια.

Ίσως και το πιο ξερό γεια που έχει βγει από το στόμα κάποιου ανθρώπου. Ούτε καν ενδιαφέρθηκε να μας γνωρίσει.

Π: - Συγχωρέστε τον. Δεν είναι καλά ψυχολογικά αυτές τις μέρες.

Α: - Τι λες βρε μαλακα, μια χαρά είμαι. Απλά δεν ενδιαφέρομαι.

Ρ: - Θα μπορούσες, να είσαι πιο ευγενικός τουλάχιστον.

Α: - Τι είπες;

Ρ:- Είπα, θα μπορούσες να είσαι πιο ευγενικός.

Α: -Λοιπόν, άκου μικρή, δεν έχω καμία όρεξη να συναναστρέφομαι με μικρά τσουλακια που την είδαν κάποιες επειδή έφυγαν από το πατρικό τους.

Θ: -Α, για να σου πω! Πώς της μιλάς έτσι;

Και τότε, έφυγα με κλάματα στα μάτια. Έτρεξα στο κοντινότερο μπάνιο και κάθισα να κλάψω με την ησυχία μου.