Gözlerimi açtığımda bambaşka bir yerdeydim, buranın neresi olduğu hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Tek bildiğim buradan bir an önce çıkmam gerektiğiydi...
*The Smiths şarkıları eşliğinde yazılmıştır. İyi okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabah uyandığımda boynumun ağrıdığını fark ettim, bütün gece Simon'la koltukta uyumuştuk. Kalkıp cocopops ve sütten oluşan kahvaltımı yapıp hazırlanmaya başladım. Simon'ı son kez öptüm ve evime son bir kez baktım. Tam o esnada kapı çaldı, komşum Bayan Adelayt'ın kızı Selena gelmişti, Simon onu çok severdi ve gözüm kapalı emanet edebileceğim tek kişi oydu. "Tanrı ve O'nun şansı senden yana olsun Maxi." dedi, "çok teşekkür ederim. Simon'a iyi bak lütfen." dedim ve son kez sarılıp çıktım. Aşağıya indiğimde taksi gelmiş kapının önünde bekliyordu, çok kısa bir süre içinde binanın önüne gelmiştik. İndim ve önümde duran büyük binaya baktım, içimi bir stres kaplamıştı.
Kendimi sakinleştirmeye çalışarak içeriye girdim. Bayan Stoff beni karşıladı, "Hoş geldin tatlım, lütfen beni takip et." gösterdiği yöne doğru peşinden ilerledim. Toplantı odasında oturmuş son hazırlıkların üstünden geçiyorlardı. Benim odaya girmemle odada bulunan herkesin gözü bana dönmüştü. Tom ve Elisa hemen yanıma geldiler. Oturup son şeyleri de konuştuktan sonra dağıldık. Odada tek başıma otururken yanıma Elisa geldi, "nasılsın?" dedi, "Bilmiyorum, açıkçası fazlaca gerginim." dedim. Elindeki kahvelerden birini bana uzattı, sessizce kahvelerimizi içerken odaya Bay Jack girdi ve hazırlıklara başlamamız gerektiğini söyledi.
Üstüme verdikleri önlüğü giyinip odaya girdim. Bu oda, tamamen camdan oluşan, birkaç gün her şeyimi gözetim altında tutacakları yerdi. Burayı ben tasarlamıştım ve şimdi içine hapsolmuştum. Oda oldukça sade bir dizayna sahipti, hatta hiçbir şey yok bile denebilirdi. Sadece bir yatak, masa, 1 adet sandalye ve açık bir tuvalet. Yavaşça yatağa oturdum ve beklemeye başladım. 1...2...3... Saatler sonra odaya Tom ve Bayan Stoff girdi, vücudumu hazırlamak için düzenli aralıklarla makrayonlar* vermeleri gerekiyordu. Bir saatin sonunda işlem bitmişti, vücudumun her yeri ağrıdığı için uyumaya çalıştım.
Bayan Stoff'un sesiyle gözlerimi açtım, aradan kaç saat geçtiğini bilmiyordum. Yemek saatinin geldiğini söyledi. Aç olmadığımı söylesem de yemem gerektiğini söyledi, zar zor verdikleri şeyleri yedim. Uykum iyice açılmıştı ve tekrar uyuyamadım. Odanın içinde bir ileri bir geri yürümeye başladım. Gözüm sürekli kapıdaydı, tüm bunlar hem çok sıkıcı hem de çok gericiydi. Aradan geçen birkaç saatten sonra çalışanlardan biri yanıma geldi ve beni hazırlamaya başladı.
Tamamen hazırlandıktan sonra laboratuvara gittim. Onlar son ayarlamaları yaparken bende bu iş için hazırlanan özel kıyafeti giymeye başladım. Her şey tamamlanmıştı geriye bir tek denemek kalmıştı. Tanrı'yı sevmememe rağmen son bir kez ona dua ettim ve hazırlanan kapsül tarzı yerin içine girdim. Kapı kapandı ve kilitlendi. O an aklımda dönen tek düşünce, daha önce ölüme hiç bu kadar yaklaşmadığımdı. Derin bir nefes alıp verdim ve hazır olduğumu belli eden işareti verdim. Koluma bağlanan makinede 3 gün öncesini ayarladım ve geri sayımın bitmesiyle birlikte tuşa bastım.
Garip bir baş dönmesi ve karıncalanma hissettim. Gözlerimi açtığımda hala laboratuvardaydım. Başaramamış mıydık? Bunu anlamanın tek bir yolu vardı onun için de kapsülden çıkıp boş olan laboratuvarda yürümeye başladım, kendi masamın olduğu yere gelip takvime baktım. Gördüğüm tarihle kalp atışlarımın hızlanması bir oldu.
Başarmıştık! 3 gün öncesine gelebilmiştim. Her şey tam olarak o günkü gibiydi. Biraz daha geriye gitmek istedim ve 2 hafta öncesinin tarihini ve koordinatlarını girdim. Tekrar o baş dönmesi, karıncalanma hissi... Ve gözlerimi açtım. Bunu da başarmıştım. Tüm bunları anlatmak için günümüze gidecektim, oldukça mutlu ve heyecanlıydım. Olmamız gereken günün tarih ve koordinatlarını girip düğmeye bastım, gözlerimi açtığımda etrafımda kimseyi göremedim. Ne yani beni öylece bırakıp gitmişler miydi?
Gözüm takvime kaydı, olmamız gereken günden tam 1 ay geriye gitmiştim...
