WALKER #2
Jenny Walker found herself in a tight spot, desperately needing a substitute escort for a High Society Gala. To her surprise, she caught sight of a man in a full mask waiting for her at their table. Little does she know that the events se...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Paano mo napasok ang kabayo? I want Archer here too! Get him!"
Umiling siya. "Mag-uusap muna tayo."
Bumuga ako ng hangin bago naglakad palapit sa batis at tinanaw ang kahabaan nito. There's a wooden fence that you need to cross to be able to dip into the stream. Mababato na doon. Sa kabilang banda ng batis ay may tubuhan din. Sakop pa rin kaya 'yon ng lupain namin? I couldn't help but marvel at how grandly Grandpa expanded this place.
"What now? Are you going to scold me again?"
He grabbed my elbow, turning me to face him. I looked at it before brushing off his rough grip.
"Galit ka ba?"
Umismid ako.
"May nagawa ba akong hindi mo nagustuhan?" tanong niyang muli.
I straightened up and folded my arms in front of him. His gaze dropped to my chest. He licked his lips before challenging me with his eyes.
"Nasabi ko na sa'yo," I said dryly.
His jaw clenched.
"Before you left, you were already in a bad mood. Nang magkasundo tayo kahapon, akala ko magiging mabait ka na. Iiwasan mo na rin ang ugaling ganito. Naghihintay doon ang Manay Teresita. May kapansanan ang kaliwang paa no'n..."
My brows twitched. Hindi naman ako gano'n kasamang tao, nakaramdam ako ng konsensya sa sinabi niya.
"Matanda na. Tayo sana ang pupunta sa kanya sa may kubo pero alam kong ayaw mong maglakad sa arawan, naisipan kong ito nalang ang papuntahan, at aalalayan ko nalang. Tuwang-tuwa ang matanda ngunit nang makarating ako kung saan ka iniwan, wala ka." seryoso niyang sinabi.
Umiwas ako ng tingin at kinagat ang ibabang labi.
"I didn't know," mahina kong sinabi. "I'm sorry..."
Umihip ang pang-umagang hangin. Umingay ang nagtatamang dahon ng mga puno sa paligid dahil doon. Walang nagsalita sa aming dalawa, patuloy ang likhang tunog ng batis sa paligid.
"Maybe we can talk to her again. Later, or tomorrow," I added calmly, turning back to him.
My eyes dropped to his left hand resting on his hip. His face had softened a bit. He rested his tongue on the corner of his lips, staring at me more intently.
"Pasensya na rin at napagsabihan kita kanina."
Umirap ako. "Don't do that again. I hate it."
"Huwag mo na rin uulitin ang ginawa mo. Kung may gusto kang puntahan, ipaalam mo sa akin para ayon na muna ang uunahin natin," seryoso at may pag-iintindi niyang pangaral.
