BARAN:
Kahvalti yaptıktan sonra asya istanbuldan gelen arkadaşıyla buluşmak için dışarı çıkmıştı .
Bakışlarımı halama çevirdim .
Asya burada olduğu için konuşamamıstim.
"Hala"
"Efendim baran"
"Kalk eşyalarını topla "
"Ne diyorsun sen baran"
"Anne sen karışma o biliyor naptigini , kalk hadi hala "
"Baran yapma , affet "
"Lan! ,içtiğim suya ilaç katıp reyyanin koynuna sokuyordun beni "
"Ne!"
"Baran ben..."
"Nerde o Reyyan onu da al defolun şu evden "
Ayağa kalkıp reyyanin odasına ilerledim .
Kapiyi kitlemişti .
"Aç şu kapıyı Reyyan"
"Baran Özür dilerim nolur"
"Lan , bak elimden kaza çıkıcak kırdırtma bana şu kapıyı aç "
"Tamam , tamam açicam cekil "
"Tamam aç şu kapıyı "
Kenara cekilmemle kapıyı açtı
Kolundan tutup çekecekken araya abim girdi.
"Tamam baran halledicem ben "
"Abi çekil aradan ben napıcamı biliyorum "
"Baran Tamam dedim! ,kadın karşındaki çekip gidicekler şimdi geç Şirkete sen"
"Abi , Abi çekil şuradan!"
"Baran yeter!, napacaksin kızı mı döveceksin he napıcaksin"
"Tamam dokunmicam gönder , çıksınlar şu evden hemen "
"Geç Reyyan topla eşyalarını "
Abim reyyani geri odaya sokup kapısını kapattı.
Bende kimseye bakmadan konaktan çıktım.
Şirkete geçecektim .
.
.
.
Kapının çalmasıyla bakışlarım oraya döndü .
Mira gelmişti .
"Baran"
"Hoşgeldin mira , noldu bir şey mi oldu "
"Yok ben eşyalarimi toplayacaktım, senin odanda eşyalarım var onları almaya geldim."
"Hmm gidiyorsun yani"
Güldü.
"Beni kovan sendin baran "
"Ben.."
"Açıklama yapmana gerek yok"
Derin bir nefes aldım ..
"Gitmene gerek yok mira "
"Ne"
Sandalyeden kalkıp yanına ilerledim.
"Alpe yardım etmedin , Asya da bunu anladı. Şuan işte bulamazsın o yüzden burada çalışmaya devam edebilirsin"
"Sadece o yüzden mi"
Gülümsüyordu ve ben onun masum gülüşüne aşıktım .
"Evet o yüzden"
