EFSUN (gxg)

Bölüm 3

"Bu ne cüret! Beni kadıra bileceğini mi sanıyorsun?!"

Yüzüme "ne diyorsun" der gibi bakıyordu. " adama sen para verdin dimi bu yüzden benim telefonumu kaçırdı! Amma yemezler senin gibi tavlayan adamları bilirim ben!" Diye bağırdım.

Yüzüme bakarak sakin bir tonda " bana bir daha bağırma!" Dedi. Yüzüne bile bakmadan restorandan çıktım. Bu ne biçim kötü bir kadındı şimdiki tavlayanların en büyük bahanesiydi. Bunları düşünerek eve geldim. Kapıyı anahtarımla içeriyi açtığımda ağlama sesleri geliyordu.

Koşarak baktığımda annemin olduğunu gördüm babam yerde yatıyordu onun kucağında uzanmış halde. Hemen yere çökerek "anne! Noldu!" Gözlerim dolmuştu. "Kızım! Baban bir anda yere çöktü ona noldugunu bilmiyorum." Annemin ağlamaklı sesi beni daha da sarstı. Gözyaşlarımı hemen silip telefonumu aradım. " ambulans! Arayalım" dedim telaşlı sesimle annem elimden tuttu " ben aradım yoldalar" deyince geri yerime oturdum.

Kısa zamanda ambulans gelmişti hepimiz hastaneye geldik. Babamı yoğun bakıma aldılar. Söylediklerine göre ameliyat olacakmış amma ameliyat parasıda karşılayacak kadar pahalıymış.
Babam bütün bedeni felç olmuştu. Bunu duyduğumuzda annem yıkıklmıştı. Dinmeyen gözyaşlarına biraz daha ekleniyordu.

Dahası bununlada bitmiyordu babamın bedenini özel aparatlarla müane etmek lazımdı. Bu kadar parayı karşılayacak bir maddi gelirimiz yoktu yere çöküp düşünmeye başladım. Napıcaktık bunun sonu nereye gidiyordu. Babamı kurtarmam lazımdı. Ama nasıl?

Bir anda hemşireler girip çıkmaya başladı annemle birbirimize baktığımızda neler olduğunu anlamaya çalıştık. Ayağa kalktım ve bir hemşireni durdurdum.

"Pardon bakarmısınız ne oluyor?"

"Klinike bir kadın geldi. Babanızın bütün masraflarını karşıladı. Babanızı ameliyat odasına alıcaz"

Diyerek açıklamaya verince masrafı karşılayanın kim olduğunu merak ediyordum.

"Acaba kim karşıladı?"

"Şuan doktorla konuşuyor sağdan 4 cü odadalar"

Teşekkür edip hızlı adımlarla yürüdüm her kimse ona teşekkür edecektim. Sonunda odanın kapısına geldim ve kapıyı çalarak içeriye girdim.
Bu... bu Alev'di. Benim babamın m-masrafını karşılayan Alevdir. Alev bana baktığında doktordan bizi yalnız bırakmasını istedi.

Ona dikkatle baktım. Bu gün ona büyük bir terbiyesizlik etmişdim ama o benim babamın masraflarını karşılayacaktı. Ağzımdan tek bir söz çıktı "N-neden?" Titrek sesimle sordum.

"Nedeni yok amma karşılığı var." Tok sesi ile suratıma baktı. Büyük ihtimalle borc karşılığında yapıyordu. Ona minnettar bir şekilde bakarak "teşekkürler" dedim ve sözüme devam ettim "bu son senem senin borcunu mutlaka ödeyeceğim"
Kararlı bir şekilde konuştum "borç karşılığında yapmadım" dedi. Peki ne karşılığında yaptı ki?

"Paranı istemiyormusun?"

"Nç! Bu hastaneyi hatta dünya genelinde olan bütün hastaneleri alacak kadar param var."

"Peki ne istiyorsun?" Diye sordum. Yanıma yaklaştı ve saçımı arkaya attı. Burnunu boynuma dayadı. Kalbim çok hızlı atıyordu resmen ağzımdan fırlıyacak gibi "seni.." kulağıma doğru fısıldadıgında ellerime tırnaklarımı geçirmiş onlarda iz bırakıyordum. Kendime geldiğimde "hangi cüretle bunu söylersin!" Sinirli sesime aldırış etmeden "sen bilirsin yoksa babanın bir kuruşluk masrafını bile karşılamam!"

Manyakmıydı bu kadın! Odadan çıktığımda annem yanıma gelerek babamı ameliyat haneye aldıklarını söyledi. Evet buna mutluydum amma bu çatlak kadın karşılığında bedel istiyordu. Biraz düşünüp yanına gittim.