EFSUN (gxg)

!FİNAL!

Karanlık içerisinde beni seven insanlar içerisinde yalnız Alev düşünüyordum. Umarım beni çabuk bulurdu onu şimdiden çok özledim keşke koruma ile git dediğinde onu dinleseydim amma yapamadım işte kendimle hiçte gurur duymuyorum. Sevdiğim kadını özledim. O burda olsaydı belki şimdi daha iyi ola bilirdim.

Kapının açılma sesi ile oraya döndüm. Ali orda durup gülümsüyordu "bebeğim aç mısın?" İyrenc ses tonu beni kızdırıyordu "kapa çeneni ben senin bebeğin değilim!" Diye üzerine bağırdım.
"Haklısın sen evlisin hemde bir kadınla!" Diye bağırdı. Ona keskin gözle bakarak "dinle beni ben Efsun Aslanbey'im ve anladığın kadarıyla evliyim bir evli kadını kaçırmak ve evliliğini sorgulamak yasal haklardan suçtur!" Gözlerini büyüterek bana baktı "bu evlilik normal deyil!" Diye bağırdı.

"Toplum bu evliliği kabul etmişken sen kimsin!" Diye bende bağırdım. Bana gelerek elini kaldırdı "orospu!" Dedi ve tam vurucakken. " EĞER ELİN ONA BİR SANTİM BİLE YAKLAŞIRSA YAPA BİLECEKLERİMDEN KORK!" Alev.. Alev gelmişti. Alevim gelmişti Ali arkasını tam dönecekken Alev onun boynundan tutmuş ve yere atarcasına fırlatmıştı hemen etrafı korumalar sararken Alev beni kiltli olduğum yerden kurtarmışdı.

Ellerini yanaklarımı koyarak "iyimisin? Heh? Bir şeyin var mı söylesene?!" Bana korku dolu gözlerle bakınca dayanamadan sarıldım "Alev ben çok korktum seni bir daha göremeyeceğim sandım!" Diye ağlamaya başladım. "Shh geçti bebeğim artık ağlama hadi gel çıkalım." Diyerek beni sakinleştirmeye başladı. Korumalara dönüp "öldürün!" Dedi. Birlikte çıktığımızda "Alev beni nasıl buldun" bana bakarak gülümsedi "bebeğim ben bir mafyayım oda sorumu?" Dediğinde gülümsedim ve tekrar sarıldım.

"Hadi eve gidelim" dediğinde ona baktım "evimize.." dediğim gülümseyer kafasını salladı.

6 ay sonra

Heyecandan ellerim ayaklarım titriyordu. Alev ellerimi tutmuş sakin ol dercesine bakıyordu. Geldiğimiz çocuklar yurduna bir çocuğu evlat edinmek istiyorduk. Tabi ki Alevle kendi çocuğumuzu da yapıcaz ama böyle olmasını ikimizde istiyorduk. Sonunda kapı açıldığında içeriye gelen erkek çoçukla Alevle birbirimize baktık. Hemen ayağa kalktık. Alevle buraya geldiğimizden beri hep bu çocuğu görüyorduk. Adı Yusuf tu o çok içine kapanık bir çocuktu.

Ellerini tutuğumda bana masumca baktı "merhaba Yusuf nasılsın" bana bakarak minik bir tebessümle "iyiyim" dedi. " bizler Efsun ve Aleviz seni evlat edinmek istiyoruz" diyerek Alev narin bir ses tonu ile konuştu Yusuf dişlerini göstererek gülümsedi " yani ben size annemi diyecem" dediğinde Aleve baktım onunda gözleri dolmuştu. "İstersen Efsuna anne bana baba de" diyerek ona sanki yeni den hayat ferdi. İkimizede sarılarılarak "anne! Baba!" Dedi. Alev yavaşça kulağıma fısıldadı "işte ailemiz bir bütün oldu"
__________________________________
Evettt bir kitabımızın daha sonuna geldik final biraz kısa oldu amma Efsun ve Alevin hikayesini yazmakla onur duydum. Dilerim ki onların hikayesi hiç bir zaman unutulmaz.

Destek veren herkese teşekkürler ve saygılarımla!

Tik-Tok: _asel_2

İnstagram: Asya_hikayelerindeyim