Bahar

Bölüm-1

"Bay Atakul'un açtığı bu dernekle artık çocukların hayatı daha güvende olacak. Bay Atakul'un önderliğinde olmaksızın Kadir Yanık, Yankı Işık, Sabri Yılmaz gibi büyük isimler bu derneği desteklemiş ve aynı zamanda büyük bağışlar yapmışlardır. Atakul ' Çocuklar bir neslin geleceğidir. Onlara sahip çıkmamız gerekir. Her çocuk başka bir anlam taşır. Bazısı doktor olur bazısı öğretmen olur mesela. Çocuklar gelecektir, çocuklar geleceği kurtaracak kahramanlardır. Ve derneğimizde de elimizden geldiğince bu elmasları geleceğe yatırım yapacağız. Çocuklar bizim her şeyimiz. Hastalıklı ya da değil onlar bizim her şeyimiz. Onları koruyacak ve gözümüz gibi bakacağız. Derneğimizin asıl amacı bu.' Diyerek çocuklara olan bağlılığını anlatmış ve derneklerinin hasta çocuklar için eliden geleni yapacağını belirtmiştir. Derneklerinin yeni kurulmasına rağmen 200 bini aşkın kayıt bulunmaktadır. Bay Atakul'a ve onun gibi çocuk severlere teşekkürlerimizi iletiyor ve haber ekibimiz olarak onları tebrik ediyoruz. Yolunuz açık olsun."

"Lanet olsun."

Sinirden deliye dönmüştüm. Atakul yine yapmıştı yapacağını bütün dünyayı gene kandırmıştı.

"AŞAĞILIK HERIF."

"Tamam Mert biraz sakinleş."

"NASI SAKİNLEŞİYİM HE NASI SÖYLESENE BANA BU PISLIK YINE KANDIRDI HERKESI YINE VE YENIDEN."

Sinirden bir sağa bir sola dönüyordum. Nasıl yapıyordu bunu nasıl bu kadar güzel rol oynuyordu? Canı hiç mi acımıyordu kalbi hiç sızlamıyor muydu? Belki de binlerce canı yok ederken hiç mi üzülmüyordu? Bu kadar mı adi bi herifti?

"Ölüm döşeğinde olan çocukları kullanacak öldüğü zamanda zaten hastaydı rolü üstlenecek değil mi?"

Yağız'a döndüm. Atakul o kadar güzel oynuyordu ki aklım almıyordu.

"Şimdi ne yapacağız?"

Herkes bana bakıyordu. Herkes benden yardım bekliyordu ve benim yapacak hiçbir şeyim yoktu.

"LANET OLSUN."

Sinirle duvara bir yumruk geçirdim. Bir kez daha bir kez daha ve bir kez daha. Yağız beni kolumdan tutup koltuğa zorla oturtmasaydı eminim ki devamı da gelirdi.

"Kendine gel duvar yumruklayarak Atakulu yenemeyiz."

"O yumrukları Atakulun üzerinde denemeyeceksen elbette."

Yağız Fatih'e döndü.

"Fatih şimdi değil. Hiç havasında değil."

Fatih bir anda ayağa kalktı.

"Çocuklar benim bir planım var."

"Fatih şimdi değil dedik sana."

"Ben ciddiyim. Cidden. Gerçekten bir planım var."

Hepimiz Fatih'e döndük. Kendisi genel olarak güleç ve makara bi insan olduğu için genelde ciddiye almazdık. Bu onu ilk ciddi bir şekilde dinleyişimiz olabilirdi. O kadar çaresiz bir durumdaydık.

"Dinliyoruz Fatih."

"Şimdi bu Atakul kötü biri ya."

Biraz durdu.

"Ee."

"Hani dolandırıcı pisliğin teki ya hani."

Tekrar durdu. Ya beni delirtmek için yapıyordu ya da ölmek istiyordu.

"Hani şimdi bu-"

"SADEDE GEL FATIH."

"Heh simdi bu televizyonları da kandırdı ya suçlu olmasına rağmen suçsuz gözüktü. Işte biz onun suçlu olduğunu kanıtlayacağız."