"off Gece çok sıkıcısın,çok komikti bence"Ceren böğüreböğüre sokak ortasında sarhoş gibi bir o tarafa bir bu tarafa kendini savurarak gülüyordu.
Onun o gülüşüne karşı vermemek elde değildi.
İstemsiz yüzümde hafif bir tebessüm oluştu,"bence hiç komik değil Ceren kız rezil oldu."ne kadar ona bunun komik olmadığını söylesem de yüzünden hala o gülümseme eksik olmadı.
"Gece duralım artık karnım ağrıyor"Ceren böğüre böğüre gülmesin arasından zar zor kurduğu bu cümleyle yürümeyi kestik,Cerende elini karnına koyup kaldırım kenarına oturdu ara sıra hafif hafif kıkırdamayıdaunutmuyordu hanımefendi.
Sırtımda ki siyah sırt çantamdan pet şişemi çıkarıp Cerene uzattım
Bu sırada Cerenin gülme seslerini duyan bir kaç kenar mahalle karıları da camdan aşağı bakmayı ihmal etmiyordu.En sinir olduğum şeylerden biri,sanki birşey olduda bakıyorsunuz ALLAHIM YARABBİM YA!
"Sağol valla sen olmasan gülmekten boğulucam"bu dediğine bende güldüm,bu kız ne yapar eder boğulma yolunu bulurdu.Geçen gün Denizin aşk hikayesi mi desek,saplantılı aşkı mı desek dinlerken içtiği suyla boğulması bir oldu az kala gidiyordu diğer tarafa.
Ceren oturduğu yerden doğrulup elindeki pet şişeyi bizden 5-6 adım mesafede olan çöp kutusuna fırlattı.
"Baskettt!!"
Tekrar kahkaha torbası,kendi kendine gülecek birşey illahi buluyordu.
"Deniz gibi attım mı?"
Tekrar gülme sesleri.
"Yeter Ceren!"en sonunda isyan ettim komik olan şeyin de bir sonu vardı artık,bıraksak akşama kadar gülücek gerçi akşamda Neyse.
"Bak şimdi,bak!"dedi Ceren dikkatini onun üstüne vermemi sağlayarak.
Hafif cilveli,elinde tepsi varmış gibi bir duruşa geçti.Evet geliyor mükemmel taklidimiz.
"Bösesonoyomökoldom"diyerek ileri doğru bir kaç adım atıp elindeki olmayan tepsiyi düşürüyormuş gibi yaptı.
REZİLLİK.
"tamam Ceren kes şunu o bizim arkadaşımız"dedim,Cerenin yanına gidip kolundan çekiştirmeye başladım "Hadi gidelim yeter bu kadar"dedim
Ceren yaptığı taklitten çıkıp benimle beraber okulun bahçesine girmeyi başardık en sonunda.
Saat 21:18 ve evet bu saatte okula geldik nedeni ise Cerenin voleybol turnuvası vardı kazanan belli olucaktı bütün gün evde bunun sitresiyleodasında'napıcam ben ya,ya kazanamazsam'diyip durdu.
Şuan gülmesinin tek sebebi az önce çıktığımız cafede denizin aşkından bittiği kızın üstüne çorba dökmesiyle,Cerenin kahkahaları bir oldu o dakikadan sonra Cerenin tüm sitresi üstünden arınmıştı.
"Ceren bana iki dakika müsade,sınıfta notlarımı unutmuşum"diyerek sınıfa girtmek için Cerenin kolundan çıktım "Çabuk gel ama!"diye seslenişini duydum son olarak
Korkuyordu tek başına kalmaktan bahçede de turnuvaya katılacak tek tük insanlardan başka kimse yoktu bu onu dahada korkutuyordu tek başına bir ortamda kalamıyordu kısacası travması vardı,hiç bir zaman anlatmadığı..
Hızlıca okulun merdivenlerini çıkıp kendi sınıfıma doğru ilerledim.İçerisi o kadar karanlıktı ki önümü görmekte zorlanıyordum,hiç problem değil telefonumun ışığı yardıma koşar hem
Telefonumun ışığı ile hafif aydınlanan koridorları geçip,koridorun en sonunda kalan sınıfa girdim
'12\E'
Kapın üstündeki şube gözüme çarptı,bir tarafı düşmüştü tek bir çivi tutuyordu o yazıyı, tabi kide müdahale edemezdim ne yapabilirdim ki çivi ile düzeltilmesi gereken birşeydi.
Sınıfın en arka sırasına ilerleyip masanın altındaki 3-5 kağıdı aldım ve sırtımdaki çantanın bir kolumdan indirip önüme aldım.
Fermuarını ağır ağır açıp içine az önce sıranın altından aldığım notları mı koydum.Elim tekrar kapatmak için fermuara gittiğinde bahçe gür bir çığlık koptu
Bir kız çığlığı ardından ise ağlama sesleri ve yardım çığlıkları.
Ne oluyordu böyle?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Teşekkürler cnm!!
Bu arada bu bir bölüm değil tanıtım gibi birşey bu yüzden kısa:)
