Yaklaşık 15 dakikadır bebek gibi ağlıyordum.
Nerde mi?
Mert'in kollarında...
Havuzdan beni çıkarttıktan sonra hâlâ sakinleşemediğimi fark etmiş olmalı ki, sarılıp rahatlatmaya çalışmıştı.
Ben de ahtopot gibi sarmıştım çocuğu. İlk kez biri ben ağlarken bana böyle yaklaşmıştı.
Tam ağlamalarım duracak gibi olmuştu ki havuza düştüğümde anonimin verdiği hediyeyi de kaybettiğimi anlamıştım.
"Hediyemi de kaybettim..." dedim ağlamaklı bir sesle.
"Alırım sana yenisini." Beni sakinleştirmek istediğinden mi yapıyordu bilmiyorum ama sesi çok rahatlatıcı çıkıyordu.
"Hediyemin ne olduğunu nerden biliceksin ki sen?" dedim yine ağlamaya başlayarak.
Anonim ilk kez bana hediye almıştı ve o da havuza düşmüştü. Belki Mert'ten istesem girip alırdı. Ama yok, utanırım istemeye off!
O da sessiz kalmış arada bir de omzumu okşuyordu. Normal bir zamanda olsa assssla kılıma bile dokunmasına izin vermezdim ama şuan kafam çok dağınıktı ve ettiği temaslar da iyi geliyordu.
Ağlamalarım durmasına rağmen neden hâlâ geri çekilip gitmiyorsun, diye sorabilirsiniz. Ama şuan çekilsem ayrı bir dert çekilmesem ayrı bir dert!
Bir yandan başımı omzundan kaldırmak istiyordum ama bir yandan da utanıyordum. Şuan üstünde hiçbir şeyin olmaması işimi daha da zorlaştırıyordu.
Çekilmediğim her saniye ortam daha da garipleşiyordu. Dudaklarımı birbirine bastırdım. Şuan çekilirsem konuşabilir miydim ki? İlk kez bir erkekle fiziksel olarak bu kadar yaklaşmıştım ve gerçekten çok garipti.
O benim çekilemeyeceğimi anlamış olacak ki omzumdaki ellerini belime kaydırıp hafifçe geri itti ve yüzüme baktı dikkatlice.
"İyi misin şimdi?"
Hemen gözlerimi kaçırıp başımı eğdim biraz. Zaten ağlayınca çok çirkin oluyordum, her yerim kızarıyordu. Görmesine de gerek yoktu bu hâlimi.
Başımı salladım yavaşça. Sonra hâlâ sırılsıklam olan feraceme baktım. Ben nasıl gezecektim ki bu hâlde offf!
Zaten daha yeni ağladığım için bir de giyecek kıyafetimin olmaması sinirimi bozmuş, gözlerim yine dolmaya başlamıştı. Yanaklarımı şişirdim sinirlice.
"Hop hop patlamicaksın di mi?"
Sinirle bakışlarımı ona çevirdim. Bir tane tokat atsam yeriydi şuan!
"Sen hiç ciddi duramaz mısın ya!? Çocuk gibisin gerçekten!"
Sırıtıp geriye yaslandı.
"Kızma hemen, dikkatin dağılsın diye uğraşıyorum sadece." sonra üstümü süzmeye başladı.
"Ee kıyafetlerin n'olacak?"
"Zekâ fışkırtısı senii, bilsem bu kıyafetlerle durur muyum?" dedim sinirli bir şekilde yine.
Ayağa kalkıp ellerini şortunun cebine koyup üstten üstten bana bakmaya başlamıştı.
"Dilin çok uzamış senin." dedi ciddiyetle.
Şuan laf atabilirdim ama karşımda böyle durması dikkatimi fazlasıyla dağıtıyor, aklımdaki kelimeleri toplamama engel oluyordu. Bakışlarımı kaçırdım.
Gözleri yanaklarıma kaydı sonra tekrar sırıtıp gözlerime baktı.
"Utandın mı yoksa?"
"Ne alaka ne saçmalıyorsun sen?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anonim Bey (Yarı Texting)
Roman d'amourLara: kimsiniz? Anonim: Sana deliler gibi aşık olan bir adamım sadece :) Lara: Yanlış numaraya yazdınız sanırım daha fazla meşgul etmezseniz sevirinirim hayırlı akşamlar size Anonim: Lara hanımla konuşmuyor muyum? Lara: evet Anonim: O zaman delil...
