Lara, cinsel olarak hiçbir erkekte aradığını bulamayınca, içindeki bu isteğe cevap vermek uğruna kulaktan dolma bilgileriyle şehrin çıkışındaki bara gider.
Pivot, şehirden uzak olmasıyla, yerden bakınca en yukardaki odasının görünmemesiyle ve göz k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne zaman bu konuma geldim, hatırlayamayacak kadar bulanığım. Kafam bulanık; düşüncelerim, duygularım, hislerim. Ben bulanığım.
Burayı ilk duyduğumda, ki kimden duyduğumu bile hatırlamıyorum, pekte umrumda olmamıştı. Bundan bir iki sene öncesiydi, her şey daha normal ve tıkırında ilerliyordu. O zaman pekte düşüncemde olmayan, bana uzak kalan bir yerdi.
Şimdiyse, olmayı hiç beklemediğim o yerin önündeyim. Arabamın içinden bakıyorum, o kadar parlak ki, sanki ışıklar gökyüzüne uzanıyormuş gibi geliyor. Bunda sarhoş olmamın bir etkisi var mı, bilmiyorum. Tek görebildiğim, daha doğrusu tek okuyabildiğim; bunca beyaz ışıltının arasında kalmış bordo puntolar.
'PİVOT'
Anlamını bilmiyorum, şu ana kadar da hiç sorgulamadım. Hatta şu an bile sorgulamadığımı söyleyebilirim.
Sadece düşünebilmek için kendime zaman ayırıyorum. Gerçekten mantık çerçeveme oturtmayı deniyorum ama olmuyor.
Bu mekan, olduğum kişiye fazlasıyla uzak. Belkide beni bu kadar çeken şey bu?
İçimdeki o yarım kalmışlık hissi benden bir an olsun uzağa gitmiyor. İlk ne zaman oluştu onu bile hatırlamıyorum. Belkide hep böyleydim, hep yarım kalmıştım. Kendimi tamamlama, o doruk noktasından biraz olsun kendimi aşağıya atmaya çok ihtiyacım var.
Öyle ki, yerimde duramıyorum. Kasıklarım ağrıyor, olur olmadık yerlerde bacaklarımı birbirine bastırasım ve kendime dokunma ihtiyacı çıkageliyor.
İlk başlarda daha kolayken, şimdi durdurulamaz bir hal almaya başladı. Her yerde, hemde her yerde bu his asla peşimi bırakmıyor.
Her şeyi denedim. Herkesi denedim. Yetmiyor, yeterli gelmiyor. Beni buraya itende bu. Artık bir kadın olarak, beynimi kendim kullanmak istiyorum. Sanki, yeni ergenliğe girmiş bir erkek gibi, sürekli aklım sikimde gezmekten yoruldum.
Daha fazla mantığıma oturtmak için çaba sarf etmedim. Zira olmayacaktı. Çünkü, konumum ve işim dolayısıyla buna her zaman karşı çıkan ufak bir mantık kırıntısı hep olacaktı.
Arabadan bir hışımla indim. İnişimin aksine gayet sakin ve emin bir şekilde kapıyı kapattım. Son akıl kırıntımla almayı akıl ettiğim anahtarla arabamı kitleyip çantama attım.
Adımlarım sarsaktı, sarhoşluğumdan kaynaklı olarak vücudumu kontrol etme yetim benden hayli uzağa gitmişti. Üzerimdeki siyah, kısa kalın askı elbise arabada uzun süre geçirmekten kırışıktı. Sade ama güzeldim. Her zaman sade ve güzeldim.
Işıklar artık başımı döndürmeye başladığında kapıda dikilen badigarda doğru yürüdüm. Kendimden emin durmaya çalışsamda sarhoşluk pek bana yardımcı olmuyordu.
