İlk görüşte aşk [Minsung]

-11-

(Minho'dan)

Biraz sonra gözlerimi açmıştım ve kafamı kaldırdığımda ilk saate baktım ama daha henüz 2 saat olmuştu.
Ve yolculuk yaklaşık 5 saat sürecekti.
Ben bunları çok düşünmemiştim ama aklımdan Han hiç çıkmıyordu,onu şimdiden özlemiştim,1 buçuk yıl nasıl dayanacaktım bilmiyordum ama zorunluydum.

Benim yol boyu düşündüğüm şey ise babamın benden kalp hastalığından başka bir hastalığı olduğunu söylememesiydi.Benden niye saklamışıki?Aman neyse sanki ben onun
çokta umrundaydım.

Ben bu tarz şeyleri boş boş düşünürken telefon çaldı ve baktığımda herzamanki gibi Han olduğunu gördüm ve açtım.

J: Alo?Napıyorsun sevgilim?

M: Sence ne yapıyor olabilirim Jis sksjksjsjsk

J: İyikide bişey sorduk he

M: Tamam tamam kızma şaka.Sen napıyorsun peki?

J: Senle konuşuyorum hihi

M: Sevgiline çekmişsin he

J: Onu bunu boşverde ne kadar kaldı inmene?

M: 3 saate yakın falan kaldı

J: Anladım.Bakıyorumda hiç bi arıyim demiyorsun he

M: Uyuyordum bebeğim arayamadım.Ama bi bilsen seni şimdiden çok özledim.

J: Sen birde bana sor

M: Özledin mi?

J: E tabi özledim o nasıl soru

M: Sor dedinya hani güzelim ksjsksjis

J: Bak gene

M: Tamam tamam sustum

J: Bazen beni kızdırsanda hoşuma gidiyo

M: Yesinler seni.Neyse Hyunjin ve Felix barışmış mı?

J: Evet evet hala sevgililer

M: Demekki Hyunjin adam olmuş

J: Anlamadım?

M: Hyunjin benim çocukluk arkadaşım,kankim işte.Oda bana anlatıyodu böyle şeyler,ama ben ona istediğim şeyleri peçete zoruyla yaptırıyorum oda tabi yapmak zorunda kalıyo zavallı Hyunjin yaa

J: Allah seniiii kshsksjsj iyi bari ama yazık çocuğa

M: Boşver sen şimdi onu o şimdi Felix'le yapıyodur bişeyler

J: Öhhgmmm neyse sevgilim bişey diyor musun?

M: Evet

J: Ney?

M: Bişey

J: Yaaa bak genee

M: Tamam askm kızma öptüm kendine iyi bak

J: Sendee

Telefonu kapatmıştım ve tekrar saate baktım ve 1 buçuk saat çoktan geçmişti bile,yani biz Han'la 1 buçuk saat konuşmuştuk ama hiç fark etmemiştim.

. . .

Bir süre sonra Amerika'ya varmıştık ve havalimanından çıkınca orada olan bir taksiye binip babamın tedavi göreceği hastaneye gidiyordum.

Hastaneye gelmiştim ve taksiden inince içeri gidiyordum ve bir yandanda hastaneye bakıyordum çünkü hastane baya bir büyüktü aynı otel gibiydi.

Ben içeri girdim ve bir çalışana babamın soyadını ve adını söyleyip hangi katta olduğunu sormuştum ve 7. Kattaki 131 numaralı odayı söylemişti.Bende asansöre binip 7. Kata çıkmıştım ve babamın bulunduğu odaya
gelmiştim.
Babamı gördüm ve yanındaki koltuğa oturup telefona bakıyordum ve bir yandanda uyanmasını bekliyordum.

. . .

Babamın gözleri açılmıştı ve hafif açık gözleriyle bana bakmıştı.

B: O-oğlum.Nerdeyiz?

M: Şuan Amerika'daki hastanedeyiz.Uzun bir süre burada tedavi göreceksin.

B: Neden geldinki sen buraya?

M: Baba seni nasıl yanlız bırakabilirdim,sonuçta bitek ben varım sana bakabilecek.

B: Hani sen benle konuşmuyordun?

M: Hala sinirliyim ama yanında olmak zorundayım.

B: Anladım ama burda ne kadar kalmam gerek?

M: Biraz fazla,1 buçuk yıl gibi.

B: Oğlum senin okul- öhhhğkkö ööğğhhhkgön(Biraz komik olabilir)

M: Baba?Baba iyi misin?!Doktor!Bbişey oluyo

Doktorlar koşarak gelmişti ve benim odadan çıkmamı söylemişlerdi.Ben çıkmıştım ve endişeyle bekliyordum.Acaba çok kötü birşey mi olmuştu?

. . .