Mafya Aşkı

11.Bölüm

Korku, iliklerime kadar hissettiğim tek şeydi. Korkuyu ilk defa bu kadar fazla hissediyordum.

Yere bakamıyorum çünkü her yerde ceset vardı, üst üste atılmış kadar ceset doluydu ilk defa gözlerimi etrafta gezdirdim.

Her yer cesetliydi cesetler çürümeye başlamıştı bunu etraftaki kokudan ve cesetlerin kendisinde bakınca anlayabiliyordunuz.

Bunları düşünürken karayla göz göze gelmiştik ona korktuğumu göstermemeye çalışıyordum ama ne kadar becerebilirim ki?! kara "benden kaçtın beni sensiz bıraktın o şerefsiz olucak adamla kaçtın bunun hesapını çok büyük ödeyeceksin Eylül " dedi sesi çok sakindi şaşırmıştım bu kadar sakin olmasına, ama bu fırtına öncesi sessizlikti emindim, yutkundum.

Bana yaklaşmaya başlayınca bende geri geri gidiyordum. En sonunda duvara çarptım "sen ne yapıyo-" diyemeden yanağımdaki acı ortaya çıktı bana vurmuştu cesetlerden birinin üstüne düştüm "AAAAAAAA" Ağzımdan çıkan çığlıktan sonra karaya baktım bana gülerek bakıyordu "senin olmadığın her saat için bir ölü sevgilim" dedi NE! diyordu bu benim yüzümden Bu kadar kişi ölmüş olamaz! kara daha ilk şoku atlatamadan ikincisini çaktı "tam 30 saat yani 30 kişi bir günden fazladır yoksun demek oluyor bu tam bir günü geçiyor ve senin yüzünden nefessiz kaldım ben!! " dedi şok şekilde ona bakarken "sen hastasın hemde tam hastasın uzak dur benden pis herif!! " diyip onu ittim ne kadar itebilirsem bana bakarak "bunun hepsi senin suçun ve cezanı vericem tam 30 kişi o zaman o kadar kal burda  senin yüzünden neler olduğunu gör" diyip benden uzaklaşıp kapıya gitti kapının kilidini açıp beni burda yalnız bırakıp gitti

Tek kaldım koca cesetli odada yutkunup ışığı kapatmak istedim. Belki görmesem daha iyi olucagını düşündüm tam giderken anahtarı gördüm o an etrafa bakındım. Hayır Hayır bu annem babam Ayşe abla hepsi buradaydı ayse ablanın yüzü (Ayşe ablayı hatırlamayan varsa Eylül kaçtığı gün kapıcı ve patronu) beybeyazdı üzülmüştüm ama bunlar onun bana yaptıklarını değiştirmiyordu hiçbirine acımadım ağlamadım öylece baktım şuan benim ağlamam filan gerekiyordu ama umrumda değildi kapattım ışıkları kötü kokuyordu burası

Eceyi düşündüm acaba şuan ne yapıyordu iyi miydi? yoksa bir şey olmusmuydu? ona o an ağladım ama babam  için değil benim yüzümden bu kadar kişinin ölmesi vicdanımı sızlatıyordu, ama ben bir şey yapmamıştım ki sadece özgürlüğümu istemiştim. çok açtım sabahtan beri bir şey yememiştim ve akşam oluyordu acaba zilan nasıldı korkuyordum hemde çok fazla.

o an açlıktan bayılmışım...

🕊️♥️🕊️

Anlatıcı :zilan yılmaz

Mas mavi bir oda da uyandım başım  baya ağrıyordu mavi benim en sevdiğim renkti ve bunu ayaz  biliyordu kapı çaldı hiç bir şey yapmadım Ayaz kafasını sokup yanıma geldi Bana öylece bakıyordu ben ne yaptım ki? bana yaklaştı bende geri gidiyordum daha da yaklaştı sonunda duvara tostladım  kafamı eğdim çenemden tuttu ve havaya kaldırdı.

"sonunda benimlesin zilan seni çok aradım sevgilim ama sonunda buldum" dedi ayaz  benim eski sevgilimdi. bana saplantı bir manyaktı, ben bunun farkında değildim ama benim yüzümden baya bir kişi öldürmüştü. Bende bunu anlayınca ayrılmıştım,  peşimi bırakmamıştı yine de.  Çenemi ondan kurtarmak için kafamı sağa çevirdim  "nereden buldun sen beni sana demedim mi bitti diye neden  zorluyorsun  ayaz " dedim bana öfkeli şekilde bakıyordu

yataktan kalkıp kapıya doğru gittim o anda kapıyı eliyle tuttu ne ara gelmişti bu salak  önemsemeden kapıyı açmaya çalıştım ama olmadı ayaz  belimden tutup kendine çekti "sen benimsin sadece benim benden kaçamazsın" dedi ağlamak istiyordum şuan gözlerimi kapatıp bu iğrençligin hemen bitmesini istedim.