Taehyung
Yağmur yağmaya başlamıştı fakat jungkook hala yoktu. Ona sinirle bencil olduğunu söylemiş olabilirdim fakat dediğim gibi sinirliydim. Annesinin ona yaptıklarını öğrenince Bi garip olmuştum bi de. Bir anne. Bir anne doğurdu 9 ay karnında taşıdığı çocukları nasıl bırakabilirdi ki. Benim de ailemle aram iyi değildir evet. Ama yinede birbirimizi sevdiğimiz belli ederiz. Jungkook bana annesinin o yaptıklarını söyleyince annesinin yanından kalktığım gibi jungkooku aramaya başladım. Ama lanet olsun ki bulamıyordum. Neredeyse kafayı yiyecektim ve beni engellemişti, gerçi haksizda sayılmazdı beni engellemekte. Hızlı adımlarımı sola doğru çevirdim. Bir park vardı ve parktaki banklarin birinde biri oturuyordu benim yaşlarımda. İçimden bir ses onun jungkook olduğunu söyleyince içimde ki sese güvendim. Hoş, zaten başka bir yol yoktu. Banktaki çocuğun jungkook olduğunu umarak yanına gittiğimde jungkook olduğunu farkettim sırtı bana doğru dönüktü. Kafasını banka koymuştu. Yanında oturduğumda nefesinin düzensizliginden uyumadığını ağladığını anladım. Bir kaç saniye onu izledim. Ona flörtumsun demiştim ama bu hissetiklerimi herhangi bir flörtume hissedemiyecegimin farkındaydım.
Yavasca sağ kolumu ince beline koydum. Başını kaldırıp ağlamaktan kırmızı olmuş gözlerini bana çevirdi sonra beklemediğim bir hareketle başını omzuma koydu. Belindeki elimi beline daha çok sardım, daha sıkı sardım ki onu bırakmayacağımdan emin olsun, güvensin bana istiyordum. İstiyordum ama her istediğim olamazdı bunuda biliyordum.
Yavasca jungkooka baktığımda gözlerinden akan yaşları görmek içimi acıttı. Normalde birilerine acıyan biri değildim ama jungkook birileri değildi benim için. Derin bir nefes aldım ve sadece jungkookun titrek nefesini dinledim. Ben onu dinlerken o konuşmaya başladı titrek sesiyle
"Bencilim deil mi?"
Dediği şey içimi acıttı, içimi yardı, içimi sikti resmen. Bunu nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Ama bu benim içime oturdu. Bogdu beni. Bunu ona ben söylemiştim cunku
"Hayır, jungkook bak ben onları anlık sinirle söyledim ve-"
"Ve insan sinirliyken dürüst olur taehyung, farkındasın bunun deil mi?" dedi sözümü keserek
"Hayır jungkook, insan sinirliyken istemediği pişman olacagi şeyler söyler"
"Kendi düşüncen" dedi ve konuşmaya devam etti ben titreyen soğuktan buz gibi olan ellerini tutarken
"Annemin bir hastalığı var taehyung" diyerek başladı "Nasıl bir hastalık bende bilmiyorum, onu çok düşünmemeye çalışırım çünkü her düşündüğümde kötü olurum aklıma travmalarim gelir" diye itirafta bulundu ve derin bir nefes alıp devam etti "Babamla sürekli kavga ederlerdi çok fazla kavga ederlerdi hep kavga ederlerdi ve bunlar benim önümde olurdu taehyung. Babamda çalışırdı genelde bazen eve gelirdi geldiğinde de zehir olurdu o akşam ona. O yüzden küçükken anılarım da babam çok fazla yoktur. Babam işteyken annemde beni evde bırakırdı tek başıma, 5 yasindayim evde tek başıma kaldığımda. Gece 11de 5 yaşında evde tek başına bir çocuk düşünsene taehyung, çaresiz, korkak ve bencil" dedi ağlaması hizlanirken. "Sen bencil değilsin" dedim o ise beni duymamış ağlamasını hızlandırmisti. Ben ellerini dahada sıkarken o gözlerinden yaşlar akarken devam etti "Ben yedi yaşına kadar bu böyle devam etti, babam eve çalıştığı için az gelirdi, annem sürekli evde beni tek başıma bırakırdi. Yalnızdım ben taehyung. Çok yalnızdım. Sonra ben yedi yaşına geldiğimde ayrıldılar. Mahkeme beni anneme vermişti. Annemde kalmıştım 2 yil boyunca. Annem fahiseydi benim. Eve erkekleri getirir sevişirdi taehyung. Beni bir odaya kilitler işi bitince açardı kilidi. Sürekli oldu bu taehyung. Sonra o yanında ki dedem yasindaki adamla tanıştı. Artık eve o gelmeye başlamıştı. Adam dedem yaşındaydı ama beni taciz ediyordu. Sürekli dibime giriyor bacaklarimi oksuyordu. ÇOCUKTUM TAEHYUNG,KÜÇÜCÜK BİR ÇOCUKTUM SAVUNMASIZ MASUM BİR ÇOCUKTUM" diye bağırarak hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Sonra mümkünmüs gibi daha da titreyen sesiyle devam etti "Annemin gözünün önünde oldu bunlar ve annem ne yaptı? Sustu.." dedi "Sonra o adamdan çocuğu olduğunu söyledi bana. Bir gün annem beni yine odaya kilitlemişti. O adamla konuşurken duydum onu çocuğu sosyal hizmetlere vercegini soyledi. Önceden birkaç kere de o adam çocuğu sosyal hizmetlere vermek istediğini söylemis baskı kurmuştu. Annem zaten dünden hazırdı iki baskı kurunca tamam dedi bıraktı çocuğu bir yil sonra da beni bıraktı 10 yaşındayken. 7 yıl sonra ilk defa gördüm onu ve o adamla karşıma geçmiş hamileyim dedi bana. İnanabiliyor musun ya!? "
Dedi sesini yükselterek" O çocuğu da verecekler" dedi. Hiç bisey demedim. Sadece ona daha sıkı sarıldım.
Gökyüzünde yağmur yeryüzünü ıslatıyordu, yeryüzünde gozlerimiz yanaklarımizi.
