Ufuklara dalıyor yine gözlerim , rüzgar yüzüme çarpıyor sessizce. Oturmuşum bakıyorum... İlk sarıldığımız , ilk öptüğüm yere
Geçiyorum kenarından kaldırımların gözler seni bekliyor bak anlıyorda dalıyor gözler biliyor gelmeyeceğini , biliyor kalbim yarasını biliyor da sızlıyor.
Dalmışım öyle boş bakan anlamlı gözlerle gelip geçiyor insanlar. Zaman...
Bak dokunuyor yüzüme yağmur, göz yaşlarımı saklıyor gök gürüldüyor bir yandan feryatlarımı gizliyor. Kimseler anlamıyor...
Tıpkı o günkü gibi yağıyor yağmur. Yağıyor ama başka yağıyor yalnızlığımı hissettiriyor bana , tüylerimi diken diken yapıyor...
Yürüyorum usulca rüzgarla dans eder gibi...
Bedenim sensizlikten kavruluyor, yanıyor kalbim...
Hayallere dalıyorum yine çünkü biliyorum ki mutluyum hayallerde
Canlandırıyorum bak kafamda bir sen oluyorum bir ben . Yoksun.
Ufak bir gülümseme geliyor yüzüme... Bilmiyorum ki nedensizce.
Sonra yere bakıyorum hatırlıyorum ayrılıkları yine , derin nefes alıyorum boğuluyorum bak kimseler görmüyor . Kimseler yok .
Yüzümde
Başı darağacında sallanan o adamın soğuk ama kibirli o son gülüşü
İçimde
Zincirlere vurulan o kadının simsiyah ağıtları
Ben kendi büyüttüğüm aşkımın cellatlığını üstlendim kopmaya hazır fırtınam için üç kadeh sessizlik demledim. Bu gece tıpkı bir göz bebeği gibi bakmayı öğrenecek gözlerim.
Ve ben özlem için, kaç bin anı öldürdüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bak Yine Yollardayım Sensiz
Literatura FemininaVe öyle bir çaresizlik vardı ki sensizlikten gelen, elimde bir kalem yazıyorum bak şimdi. Bir insanın gülerken de ağlayabileceğini...
