MATMAZEL

Kimselere vermesem

Matmazel, sahi gelmeyecek misin hiç?
Seni kaybedince anladım ben,
Sensizliğin beni nasıl yitirdiğini.
Pencereden bakarken anladım,
Yürümediğin yollarda ki eksikliği fark ettim.
Çiçekler açmamıştı gökyüzü,
Bulutlar küsmüştü,
Yağmurunu esirgedi bulutlar,
Güneş olması gerektiği gibi ısıtmadı,
Haddinden fazla esti rüzgâr, üşüttü beni.
Yeryüzündeki her şeyi söküp atmak istedi.
Matmazel,
Neden gittin ki?
Vedandır içimi yakan, olmayışın çaresi bulunamayar
Keşke olsan, olsan da
Sarsam, kollasam kimselere vermesem.