BENİMLE KAYBOLDUN -BXB

30- Yumruk

Islak saçlarımı kurutmadan hızlı adımlarla kapıya ilerledim. Kapıyı açıp yan dairenin kapısına baktığımda seslerin kaynağını bulmuştum. Adnan abi ile Hülya abla kavga ediyordu. İkisinin sesleri geliyordu.

Kapıyı kapatıp koşar adımlarla salona gittim. Telefonumu bulup hemen Kerim'i aradım. Tırnaklarımı kemirerek beklerken kimse açmadı telefonu. Üst üste birkaç kere aradım ama hiçbirine yanıt vermedi.

"Beni ara"

Kısa bir mesaj yazıp bıraktım.

Ben duşa girdikten 10 dakika sonra Kerim'lerin evinde kavga sesleri, bir şeylerin parçalanma sesi vs gelmişti. Su sesinden bunu geç duymuştum ama fark eder etmez durulanıp çıkmıştım. Şimdiyse Kerim'e ulaşamıyordum.

Aklıma Can'ın bizim ilişkimizi söyleme ihtimali gelirken karnıma sancıların girdiğini hissettim. Belki de Kerim'e herhangi bir şekilde zarar vermiştir? O cam parçalanma sesi de o yüzden gelmiştir?

Oraya gidersem ne olurdu bilmiyorum, nasıl bir ortam olduğunu bilmeden gitmek tehlikeliydi. Hâlâ sesleri geliyordu çünkü.

"Sikerim amına koyayım."

Ayağa kalkıp kapıya ilerleyecekken telefonuma art arda mesaj bildirimleri düştü. Durup telefonumu elime aldım. Beklemediğim kişiden gelmişti mesajlar.

Enes: Rüzgar (01.22)

Enes: Kerim benim evimde, telefonunu evde unutmuş o

Rüzgar: Kerim iyi değil mi

Rüzgar: Neden kavga ediyor anne babası

Rüzgar: O niye bu saatte sen de ki

Enes: Buraya gel anlatır o sana

Görüldü...

"Abi ben dışarı çıkıyorum!" Diye seslendim abimin odasına doğru. Ses gelmediğinde uyuduğunu anlayıp evden çıktım.

Sokakta koşar adımlarla ilerlerken Kerim'in iyi olmasıyla içimi bir rahatlama kaplamıştı. Sanırım ilk tahmin ettiğim şey olmuştu, yani ailesi ilişkimizi öğrenmişti ama bu diğer seçenekten çok daha iyiydi. Kerim'in zarar görmesi daha çok canımı yakardı.

En son dört yıl önce grup ödevi için geldiğim eve yeniden gelmiştim. Apartmanın kapısını açıp ikişer ikişer merdivenleri çıktım. Evin kapısı zaten açıktı. Hemen içeri girdim.

Salona geldiğimde gözlerim ilk karşımdaki ikiliyi buldu. Kerim koltuğa oturmuşken gözüne buz torbası tutuyordu. Enes ise Kerim'in sol elini dikkatle sargıya sarıyordu.

İçeri girmemle gözleri beni buldu. "Kerim?" Diye mırıldanarak hızla yanına ilerledim. Kerim yerinde doğruldu. "İyi misin? Ne oldu? Can mı vurdu sana?" Gözünün altı mosmordu ve güçlü bir yumruk yediği belliydi. Boğazımda bir yumru olmuştu, sanki yumruk yiyen benmişim gibi canım yanmaya başlamıştı.

"O zargana bana vurabilir mi amına koyayım..." diye sinirle konuştu ama siniri bana değildi. Bir kolunu belime dolayıp ayakta olan bana sarıldı. Başı göğsüme yaslanırken derin bir nefes aldı.

Gözlerimi Enes'e çevirdim. Onun eline sardığı sargı bezini kesiyordu.

"Eline ne oldu? Konuşsana ya." Sesim ağlayacak gibi çıkıyordu.

Kerim benden ayrılıp yüzüme baktı. "Can babama sevgili olduğumuzu söyledi."

Gözlerim anında Enes'i buldu. Enes ona baktığımı görünce "Ne bakıyorsun? Senden önce biliyordum ben." Dedi ve arkasına yaslandı.