ඉන්න තැනක රවුම් කරලා හයිලයිට් කරලා මතක තියාගන්න මම කියන්න යන්නේ මේ කලබල ආදරේ මගේ හිත දෙගොඩ තලා ගියපු ඒ සිද්දිය ගැන..
ඉස්කොලෙන් පස්සේ වාර්ශික නාට්‍ය උත්සවේ ගැන කතා කරගන්න වැදගත් කතාවක් තිබ්බ නිසා අපි පුරුද්දටත් එක්ක ගියා මෙහාරලගේ ගෙදර.
මොකද එහේ තමා ඉස්කොලෙට ලගම ගේ උනේ වගේම, මෙහාරලගේ අම්මාට රහට උයන්න පුලුවන්. එහේ ගියා කියන්නේ ඉතින් ආයේ ගෙදර යද්දි ගැබ්බර කොල්ලො ටිකක් වගේ බඩ උල් කරන් යන්න පුලුවන්.
එදා හරියටම වෙලාව දෙක පහු වෙලා විනාඩි දහයයි. බිත්තියේ ඔරලෝසුව ලග හිටපු හූන් කපල් එකක් එකට ඉදන් මොකද්දෝ කුණුහරුපයක් කර කර ඉන්නවා බලන් ඉන්න කොට තමයි මන් වෙලාව දැක්කේ
එලිය අව්ව අපිව පුච්චපු නිසා දුක හිතුන මෙහාරලගේ අම්මා අපිට රසට නාරං හදන් ඇවිත් දුන්නා.
" මේපාර මොකද්ද කරන්නේ ? "
රවීනයා ගුඩුස් ගාලා ඇදලා ඇරිය නාරං එකේවීදුරුව මේසේ උඩින් තියන ගමන් කතාව පටන් ගත්තා. රවිනයා වනාහි කෑම එක්ක තරහ පිරිමහන පොරක් ඕන කැමක් සවල් පාර ගහනවා වගේ ගිලලා දාන්න රවීනයට තිබ්බේ පුදුම හැකියාවක්. හැබැයි කන ඒවා කොහෙට යනවද හිතාගන්න බැරිතරන් පොර කෙට්ටුයි.
" මොක නැතත් හොද නාට්ටියක් වෙන්න ඕන "
කතාවට මම එන්ටර් නොවී කොහොමද ....
" සින්ඩරෙල්ලා කොහොමද ? "
දම්මි හැඩ දාලා කිව්වට මෙහාර ප්‍රතික්ශේප කලා.
" අපෝ ඒකේ කැටයම් වැඩි "
" එහෙනම් දෙවනි ඉනිමේ කොටසක් ගමු...... "
සිගිති කිව්වොත් එහෙව් කතාවක්මයි.. මූව හදන්න පුලුවන් එකෙක් නෙමේ
" සිගිති පල ගෙදර "
රවීනයා සිගිතිට පයින් එකක් දුන්නම නොවැටි බෙරුනේ අනුනමයෙන්.
" අපි රෝමියො ජුලියට් කරමු "
හිතලා හිතලා රවීනයා කිව්වම මං ඒගැන කල්පනා කලා අවුලක්ම නෑ
" අර එක්ටැම් ගේ උඩ ඉදන් කොන්ඩේ බිමට දාලා කොල්ලාව ගෙදෙට්ට ගන්න සීන් එකද ? "
YOU ARE READING
මම රෝමියෝ ඔයා ජුලියට්
Romanceඉන්න තැනක රවුම් කරලා හයිලයිට් කරලා මතක තියාගන්න මන් හිතන්නේ මං වෙන්නැති මේ වසර බරගානක ප්‍රෞඩ ඉතිහාසයටම ඉස්කොලේ ස්ටේජ් එකක් උඩ ප්‍රින්සිපල් ඇතුලු සහචර මඩුල්ලක් බලන් ඉන්නකොට කොල්ලෙක්ට ආදරෙයි කියල්ලා කිස් කරන්න යන එකම කොල්ලා.
