-"Sen bu saatten sonra yoksun Adael Bernard"diye bağırdım yüzüne karşı fakat yüzüme vuran gerçekle son defa konuştum.
-"Zaten hiçbir zaman olmamıştın ki."annemin kolundan tutup "Anne yürü daha fazla bu evde kalmayacaksın."dedim ve yürütmeye başladım,arkamı son kere onun o iğrenç suratına çevirdiğimde yüzünde bir pişmanlık,üzgünlük,vicdan bile yoktu zaten bu piç adamdan ne bekliyordum ki.
Yere fırlattığım çantamı alıp annemle arabama bindim ve son süratle konaktan çıkış yaptım.
YARIM SAAT SONRA
-"Kızım nereye gideceğiz?" Derin bir nefes aldım.
-"Anne bilmiyorum seni şu anda götürebileceğim tek yer otel çünkü bu adam evimi biliyor ve güvenli değil."
-"Sen nasılsın anne,nasıl hissediyorsun ağrın yok değil mi?"Annemi yaklaşık bir senedir böbrek yetmezliği var ve bir böbreği ihtiyacı var işte benim hayatım böyle başladı ben anneme eşleşen bir böbrek bulmak için binlerce ceset binlerce böbrek aradım tabi annemin bundan haberi yok hatta ona bir böbrek bulduğumu söyleyecem fakat bir sürü soru sıralayacağı için korkmuyor değilim ben Olivia Nehir Bernard tabi şu lanet adamın soyadı olmasa daha iyiydi ama ben CİĞERSİZ olarak bilirim çünkü binlerce böbrek çaldım ve koleksiyonum var usta bir seri katilim hatta baya bir iş aldım fakat şu anda yapmıyorum daha doğrusu çok iş almıyorum iyi bir teklif gelmediği taktirde.
-"İyiyim annem nasıl olayım aynı."
-"Kızım."
-"Anne."İkimizinde dediği şeyle gülümsedik anneme doğru:
-"İlk sen söyle anne."dedim annem de derin bir nefes alıp:
-"Kızım benim çok vaktim kalmadı."
Bölüm Sonu
Evetttt bölümü nasıl buldunuz?
Lütfen oy ve yorum yapmayı,takip etmeyin unutmayın.<33333
Bu arada biraz kısa oldu bu bölümü biraz giriş bölümü gibi yazdığım için diğer bölümler uzun gelecek.
