Kurtaramadık
Kurtaramadık
Kurtaramadık
...
Kafamda milyonlarca kez dönen kelimenin ne demek olduğunu anlamıştım fakat kabullenemedim hayır bu olamazdı değil mi annem...ah hayır böyle bir şey olamaz annemin böbreği eşleşmişti yani böyle bir şey gerçek değil doktora dönüp:
-"Doktor,doktor sen ne diyorsun annemin böbreği eşleşmişti sen,sen na..."
Nefesim darlaşmaya gözlerim kararmaya başlamıştı.
-"Nehir Hanım,Nehir Hanım iyi misiniz?Beni duyuyor musunuz Nehir Hanım"
Doktor sesleniyordu fakat duymayacak ve cevap veremeyecek kadar kötü hissediyordum.
En son hissettiğim şey düşmekten son anda kurtulmamdı.
İki Buçuk Saat Sonra:
-"Uyandı,uyandı." Duyduğum sesle gözümü yavaşça açmaya çalıştım başım çok ağrıyordu.
-"İyi misiniz Nehir Hanım nasıl hissediyorsunuz?
Aklıma gelen şey ile yataktan kalkmaya çalıştım.Ama başıma giren ağrıyla tekrardan eski pozisyonuma geçtim.
-"Annem, annem nasıl"Hemşire gözlerini yere değdirip geri gözlerime baktı.
-"Nehir Hanım annemizin böbreği maalesef getirdiğiniz böbrekle eşleşmedi bu yüzden..." hemşire derin bir nefes aldı.
-"Bu yüzden hayatını kaybetti."
Gözlerim yanmaya ve dolmaya başlamıştı.
-" Yalan söylüyorsun, benim anneme Öyle bir şey olmadı."
-"Nehir Hanım ba..."
-"Çık odadan."
Parmağımla kapıyı gösterdim:
-"Daha fazla Bu saçmalığa katlanamam, çık odadan,hemen."
Hemşire ufak bir baş selam verip arkasını döndü tam odadan çıkacaktı ki:
-"Bir ihtiyacınız var mı?"
-"Var."dedim yavaşça,aynı zamanda sesim titriyordu.
-"Nedir?"
-"Annem."gözümden yaşlar firar etmeye başlamıştı.
Hemşire başını sallayıp odadan çıktı.Herhangi bir teselli cümlesi söylemedi.Zaten Söylemesine gerek yoktu.
Off başım yaa çok kötü,ben kendi kendime söylenirken odanın kapısı bir anda açıldı:
-"Yuh amınakoyayım dingonun ahırı."
-"Ne diyorsun olum yaa gidiyorum."Gelen Gökçe ile sinirli bakışlarımın yerini şaşkın bakışlar aldı.
-"Gökçe,kızım ne işin var burada."Gökçe bir haftalığına iş için yurtdışına gitmişti fakat daha üç gün olmuştu.
-"Ne yani gidiyorum."
-"Ya kızım saçmalama şaşırdım sadece."
-"Şaka,şaka zaten ben seni bırakıp bir yere gider miyim?"
Gerçekten Gökçe sayesinde ilk defa gülümsemiştim.Gökçe bu hayatta en iyi dostum hatta dostluktan öte kardeşlikti bizim ki.Gökçe'nin işi sayesinde hem onlarca iş bitirmiştik.Annemde Gökçe'yi çok severdi.
-"Dökül."Gökçe başını yerden kaldırıp anlamamış gibi baktı.Yani bakmaya çalıştı.
-"Diyorum ki anlamamazlıktan gelme,Dökül."
-"Yaz kızım dur bir,bırak şimdi beni de sen nasılsın,nasıl hissediyorsun?"
Gökçe'nin sorduğu soruyu anlamıştım uzatmadan:
-"Kötü."diye cevap verdim o da uzatmadı.
-"Ağrın var mı?"
Tam ne saçmlıyorsun diye soracakken başıma giren ağrı ile:
-"Ahhhh!
-"Nehir!"
-"İyiyim,sadece ağrım var.Böyle ara sıra geliyor."
-"Yok bu böyle olmayacak ben doktor çağırıyorum."
