MELODY | HYUNLIX

2. bölüm

"Sen bul Felix. Hwang Hyunjin senin için kimdi?"

- 🎶 -

Kimdi? Sıradan biri değildi bence. Hayır, o gözlerime bakınca sıradan biri olmamasını istedim. "Bilmiyorum, söylesen olmaz mı?"

"Söylesem de aynı mı olacak? Yeni tanıştığımızı düşün, Hwang Hyunjin'i hayatının neresine koyarsan, o kişi olur."

"Tamam, öyle olsun." Dedim. Sevdim bu fikri. Benim için en basitiydi, herkes ile yeniden tanışmak. Ne çok arkadaşım oldu iki günde.

Garip bir sessizlik oldu. Sanırım gitmem gerekiyordu. Veda etmek üzereydim ki konuştu tekrar. "Bu şarkı senin için o kadar önemliyse, yarın seni almaya geleyim. Biraz önceki gibi, denk gelmeyi deneriz şarkıya."

"Unut gitsin, onlarca şarkı var orada. Tüm ülkeyi dolaşsak da denk gelemeyiz."

"Denk gelene kadar almaya gelirim öyleyse seni." Dedi. Şaşırdığım için sustum, başından savmaya çalışıyor gibiydi beni. Muhtemelen yanlış anladığımı düşündü. "İstemiyorsan eğer-"

"Hayır," hemen reddettim, "sadece zahmete girme diye."

"Benim evim bu yolun üzerinde, sorun olmaz. Hem ders saatlerimiz de aynı."

"Tamam. Yarın görüşürüz öyleyse!"

"Görüşürüz."

Ben eve girene kadar kapının önünde bekledi. Daha da meraklanıyorum, kim bu adam? Seungmin'e sormayı düşündüm ama dediği şeyi hatırladım. Cevabı ben bulmalıyım, bulamazsam kim olduğuna kendim karar vereceğim.

Yalnız kaldığım boş vakti evime getirdiğim kemanı çalmayı denerken harcadım. Notaları ezberledim, ve çalacağımız şarkılardan birini öğrenmeye karar verdim.

Artık hangi telin, nasıl sesler çıkardığını biliyordum. Çok da zor değilmiş. Aslında bir şekilde hatırlıyorum sadece. Çaldıkça daha iyi hatırlıyorum.

Yorulduğum için dinlenmeye karar vermiştim ama bir şey denemek istedim. O duyduğum şarkıyı çalabilir miydim acaba? Kemanı elime alıp denedim bir kaç kere. Benziyor, eksik ama. Keşke tam olarak duymuş olsaydım. Akordu yapılınca tekrar deneyeceğim.

Sonunda Seungmin gelmiş olmalı. Aşağı indim, gününün nasıl geçtiğini sormak için. Ama anlaşılan pek de iyi geçmemişti. Gergindi.

Hiç bulaşmamaya karar verdim, ama beni kolumdan tutup koltuğa sürükledi. İkimiz de oturduk. "İçebilir misin Felix?"

Bu teklifi beklemiyordum, o kendisi izin vermiyordu içmeme. "Bir şey mi oldu?"

"Hayır, kendime gelmem gerekiyor."

"Benim bildiğim içince insan kendine gelmiyor."

"Hayır ya! Kendimdeyken çok daha saçmalıyorum çünkü."

"İyi, hadi içelim!" Dedim ve dolaba koşup bir kaç ay öncesinden kalma birayı çıkardım. Ben zaten içmek istiyordum, o da sonunda müsade etmişti.

Başta sadece televizyon izliyorduk, bir yerden sonra ne izlediğim hakkında en ufak fikrim bile yoktu. Yalnızca o anki sahneleri hatırlıyorum. Sahi, kaç kutu içtik biz?

Ben saymaya çalışırken Seungmin sonunda tek kelime etti. "Okulu mu bıraksam."

"Ne? Hayır!" Sebebini sormayı başta akıl edemeden hemen endişelendim. "Neden bırakıyorsun?"