🪸🪸🪸chapter-4🪸🪸🪸

10 1 0
                                    

     တိုး၀ေယံကတော့အပိုတွေလုပ်နေပြန်ပြီ.....ကျွန်တော်ကြက်ကြော်အတူစားနေတဲ့သူတို့၂ယောက်ကိုကြည့်ရင်းမကျေနပ်စွာရေရွတ်လိုက်မိသည်.....

တိုး၀ေယံ"အကို.....ကြက်ကြော်စားအုန်းမလား???အများကြီး၀ယ်လာတယ်....."

ဖြိုးဝေယံ"မစားတော့ဘူး....မင်းဘေးနားကအငတ်မလေးကိုသာ၀အောင်ကျွေးလိုက်...."

တိုး၀ေယံ"ကိုကိုကလည်း...."

ကိုကြီးကကျွန်တော့စကားမဆုံးခင်မှာပဲအအေးဘူးတဘူးယူကာအပေါ်ထပ်ကိုတက်လာပြီးစာဆက်လုပ်နေလိုက်တယ်......

   ခန္ဓာကိုယ်ကတော့အခန်းထဲမှာပေါ့....စိတ်ကတော့၀င့်၀ါနှင့်ငတိုးဆီရောက်နေတယ်.....

တိုးဝေယံ"၀င့်၀ါ....အကိုပြောသွားတာစိတ်ထဲမထားနှင့်.....ကို့ဘာသာစားစရာရှိတာစားနော်...."

ကိုကိုက၀င့်၀ါရဲ့ဆံစလေးတွေကိုပွတ်သပ်ပေးကာပြောလိုက်တယ်.....၀င့်၀ါကိုကို့ကိုငေးကြည့်နေမိတယ်....ကိုကိုလိုနှလုံးသားဖြူစင်တဲ့သူနှင့်ဆုံတွေ့ရတာ၀င့်၀ါအရမ်း၀မ်းသာမိတယ်......

      အခါတိုင်းလိုပဲ၀င့်၀ါနှင့်ကိုကိုကျောင်းကိုအတူတူသွားကြတယ်.....ကျွန်တော်နှင့်သူမကျောင်း၀န်းထဲအတူတူ၀င်လာတုန်းမှာသူမကအနောက်ဖက်မှာကျန်ခဲ့ပြီးလွယ်အိတ်ကိုပိုက်ထားနေတာကိုတွေ့လိုက်တော့အံ့သြသွားရလေ၏.....

တိုးဝေယံ"၀င့်၀ါ....၀င့်၀ါဘာဖြစ်လို့လဲ???နေမကောင်းလို့လား???"

၀င့်၀ါ"မဟုတ်ဘူး....၀င့်၀ါနေကောင်းတယ်....အကိုအတန်းထဲသွားနှင့်ပါ....၀င့်၀ါလိုက်လာခဲ့မယ်။"

တိုးဝေယံ"၀င့်၀ါတခုခုဖြစ်နေတာကိုသိတယ်....ဘာဖြစ်နေတာလဲ???ကိုဘာလုပ်ပေးရမလဲ???"

၀င့်၀ါ"မမေးပါနှင့်ဆို...ကိုကိုမသိပါဘူး....ဒါမိန်းမကလေးကိစ္စမို့လို့ပါ....."

တိုးဝေယံ"အဲ့တာဆိုမိန်းကလေးနှင့်ပတ်သတ်တဲ့ရောဂါတခုခုဖြစ်နေတာလား???အဲ့တာဆိုဆေးရုံသွားမှဖြစ်မှာပေါ့....လာ...လာ...သွားကြမယ်။"

ပြောရင်းဆိုရင်း၀င့်၀ါရဲ့ပုခုံးကိုကိုင်ကာဆွဲထူလိုက်တယ်.....

သီတာနှင့်ရာမကြားကဒဿဂီရိWhere stories live. Discover now