Kabanata 4

14 0 0
                                    

Close

I woke up to the sound of my alarm clock. I groaned as I reached for it. When I checked the time, it was already five in the morning. I remembered that I planned to jog today, so despite feeling lazy, I forced myself to get up.

I went to my bathroom to wash my face and  apply sunscreen to protect my skin. I decided to tie my hair up in a ponytail and put on some lip gloss to moisturize my lips. I wore a fitted tank top and gym shorts.

I also brought my headphones with me for some background music while running. Once I was satisfied with my outfit and appearance, I headed out. I glanced at my phone, but there were no messages from Maddy. They know that when I'm in Batangas, it's my "Me time." So, I decided to leave my phone at home.

After getting ready, I went downstairs and found Manang cooking.

"Good morning, Manang." Bati ko, nilingon niya naman ako.

"Morning, Dae. Mag jojogging ka ga? Kumain ka muna dine." alok niya, lumapit naman ako para kumuha ng tinapay.

"Opo, Manang. Didiresto din ako sa dalampasigan mamaya." Sabi ko at kumagat sa tinapay.

"Siya sige, ako na lang mag-uulit sa Mama mo."

"Does she have work today?" I asked, hindi ko na kasi natanong kay Mama.

Nagusap lang naman kami kagabi about my life in Manila for the past months. Ala singko ng nakadalaw din kami kay Papa, kasama namin si Kuya. We had a family catch up sa puntod ni Papa.

Bandang alas dyes na kami nakauwi kagabi, dahil sa pagod ay agad na rin akong nakatulog kaya hindi ko na natanong kung may pasok ba siya ngayon.

"Meron, nak. Pero half day lang ang alam ko." she replied, and I decided to leave. I wanted to catch the sunrise.

I planned to jog to the park. Which isn't far from our place. While jogging, I couldn't help but look around. I noticed that many things had changed in this area.

It's not like Manila with tall buildings, but our town has its own charm. The area in Batangas isn't as busy; it's quiet, and it only gets lively during special occasions.

"Woah!" " I exclaimed, catching my breath. I didn't realize I was already at the park. Sabi sa inyo e hindi naman malayo dito sa amin yun.

Nang makapasok ay may nakita akong mga tao, yung iba ay may kasama yung iba ay solo. Napangiwi ako ng may makitang teenagers na naghahalikan sa isang tabi. Seriously? At the this hour? Ang aga-aga tsaka ang babata pa nila. Mga kabataan nga naman.

Napailing na lang ako at nagpatuloy sa pagtakbo, hindi ko naiiwasang marinig ang bulungan ng mga ilang nakakasalubong ko.

"Grabe, ang ganda niya tapos ang gwapo." Rinig kong bulong ng babae, ng mapansing nakatingin ako ay nginitian ko lang sila.

Well, ganyan talaga. Katulad nga ng sinabi ko I can pull anyone. Napailing ako muling tumakbo.

I sighed as I looked at the buildings; I was now at a higher place. It's an open field. From here, I could see the entirety of our town. What a perfect scenery. Maganda itong gawing Painting sayang at hindi ko nadala ang aking cellphone, hindi ko tuloy mapicturan.

Ito yung nakakamiss pag nasa probinsya, yung mga tanawin na mapupuno. Sa Batangas lang din ako nagiging morning person, kapag nasa Manila ako ay lagi akong gabi kung gumala akala mo call center agent si accla.

Ng mapansing ala syete na ay napag desisyonan kung tumakbo ulit, dadaan lang ako ng dagat Malapit lang dito ang dagat. Pwede yung pasyalan at liguan. Nang palabas ako may nakita akong nagtitinda ng Empanada, kaya bumili ako.

Twinkling Melancholy (Rebel Rhapsody #1)Where stories live. Discover now