Serhan: Ne istiyorsunuz?
Eşref de arabaya oturunca kapıyı kapattı adamlar. Şoför belgeleri Güven'e uzattı, Güven de hemen Serhan'a uzattı elindekileri.
Serhan: Bu ne?
Eşref: İmzala
Serhan okumaya başlayınca boşanma evrakları olduğunu anladı. Gülerek gözlerini kağıtlardan ayırıp önünde oturan iki adama baktı.
Serhan: Ben Neslihan'ı seviyorum ve boşanmaya da hiç niyetim yok
Güven: (gülerek) Seviyormuş... Ben senin Neslihan'ı ne geçmişte ne de şimdi sevdiğine inanmıyorum Serhan
Serhan: Niye? Sadece sen mi seve biliyorsun Neslihan'ı?
Güven: (yumruğunu yan koltuğa vurarak) Evet!
Eşref: Güven sakin! (Serhan'a dönerek) Sen de al şu kalemi ve imzala benim de sabrımı zorlama
Serhan: Bir şartla imzalarım
Eşref ve Güven bakıştıktan sonra tekrar Serhan'a döndüler.
Eşref: Ne istiyorsun?
Serhan: Servetinin yarısını... Eşref Ali Soysalan
Güven koktuğa yaslanıp gülerken Eşref kaşlarını çattı hemen sinirlendiğini belli ederek.
Güven: (gülerek) Biliyordum
Eşref: Sen kafayı mı yedin Serhan? Ben sana değil servetimi, bir kuruş bile vermem anladın mı?
Serhan: O zaman boşanma falan olmayacak. İsterseniz beni bu arabada sabaha kadar tutun, isterseniz bir yerlere susuz yemeksiz bırakın, dövün, öldürün... ben Neslihan'dan bo-şan-mam! Şimdi müsadenizle
Serhan arabadan inmek isteyince Eşref sadece gülümseyerek adamı izledi. Hemen dışarı çıktığında adamlar Serhan'ı kollarından tutup başka arabaya götürdüler.
Eşref: Dur bakalım susuz yemeksiz bakalım
Güven: Canını nasıl sevdiğini biliyoruz, iki gün bile dayanamaz
Eşref: Haklısın
Güven: Beni de bu konuşmaya davet ettiğiniz için teşekkürler Eşref bey, ben artık evime gideyim
Eşref: Çocuklar bırakırdı seni
Güven: Gerek yok
Güven arabasının kapısını açıp indiğinde Eşref'in seslenmesiyle hemen durdu.
Eşref: Güven...
Sanki bir şey demek istiyor gibi seslenmişti adama. Güven de bunu hissedince anlamıştı nasıl konuşma geleceğini. Ama Eşref cesaretini toplayamadı ve sadece
Eşref: İyi geceler
-diyip sustu.
Güven: İyi geceler
Arabanın kapısı kapanınca Güven derin nefes aldı ve arkasını dönerek karanlık yolda yürümeye başladı...
*
Neslihan yatağına uzanıp tavana bakıyordu. Saatlerce Güven'in aramasını bekledi ama Güven'den ses yoktu. Saate baktığında artık çok geç olacağını düşünüp uyumaya çalıştı...
Sabah erkenden yataktan kalkıp hemen duş aldı Neslihan. Siyah takım elbise giyinip aynada son kez kendine baktı ve aşağı kahvaltıya indi.
Eşref: Günaydın kızım
Neslihan: (Ece'nin saçlarına öpücük kondurarak) Günaydın herkese afiyet olsun
Çağla: Bu ne şıklık annecim? Hastaneye geçmeyecek misin?
