Sabah Neslihan tek başına dün akşam olanları düşünerek kahvaltı yapıyordu. Aklına ateşli öpüşme gelince aptal aptal sırıtıyordu.
Alaz: Günaydın anne. Bakıyorum keyfiniz bugün yerinde.
Neslihan: Evet oğlum, kardeşlerin nerede? Hala uyanmadılar mı?
Alaz: İniyorlar şimdi
Çok uzun sürmeden Ali de aşağı inerek annesine yaklaştı ve saçlarına kısa bir öpücük kondurup masaya geçti.
Neslihan: Günaydın
Çağla: Günaydın herkese
Neslihan: E, bugün ne yapmayı düşünüyorsunuz?
Ali: Ben Rüya'nın yanına gidicem. Dün biraz garipti, konuşmak istemiyorum.
Çağla: Valla bende farkettim. Son zamanlar bir şey var. Sen ne yapacaksın anneciğim?
Neslihan: Hiç, hastaneye geçeceğim, işim var. Size afiyet olsun. Lütfen başınıza yeni dert açmayın çocuklar. Çok yoruldum ben, tamam mı?
Herkes tamam değince Neslihan çantasını alıp evden çıkmıştı. 20 dakika sonra hastaneye vardığında Özgen'in odasına baktı. Tüm eşyalarını toplayıp gitmişti kadın.
Şebnem: Yeni başhekim bulmamız lazım
Diyerek Neslihan'ın yanına geldi Şebnem.
Neslihan: Ne zamandır Özge'nin hamile olmadığını biliyordun?
Şebnem: Nesli...
Neslihan: Böyle bir şeyi nasıl saklarsınız Şebnem? Bana gelip gerçekleri anlatsaydın belkide bu kadar oyuna gerek kalmazdı. Kadın beni kendi kocasıyla tehdit etti ya!
Şebnem: Nesli ben gerçekten bu kadar ileri gideceğini düşünmemiştim. Öğrendiğimde zaten hemen Güven'i arayıp her şeyi anlattım. Özür dilerim...
Neslihan: Tamam şimdi konuşmak istemiyorum. Odamdayım ben.
Arkadaşını koridorda yalnız koyarak uzaklaştı Neslihan...
*
Yüzünde kocaman bir mutlulukla hastaneye girdi Güven. Elindeki boşanma evraklarına bakarak dayanmadan sırıtıyordu. Sonunda kurtulmuştu sevmediği kadından. Asansörden yukarı çıkarak kendi odasına geçmek istedi ama gözleri kendi masasında çalışan Neslihan'a takıldı. Duvara yaslanıp izlemeye başladı kadını. O kadar özlemişti ki gözlerini alamıyordu resmen.
Güven: İnsan hiç mi değişmez. Nasıl hala bu kadar güzel olabiliyorsun?
Serhan: Gün Aydın Güven hocam
Güven: Günaydın Serhan
Serhan: İşiniz yok mu ortalıkta boş boş duruyorsunuz?
Güven: Var. Var...
Diyerek sinirle odasına geçti Güven. Serhan Neslihan'a baktığında sırıtarak yakasını düzeltti.
Serhan: İzle, izle bakalım. Yakında onu bile yapamayacaksın Güven hocam...
*
Ayşe: Neslihan hocam haber vereyim demiştiniz. Hastanın test sonuçları çıktı
Neslihan: Tamam hemen geliyorum
Bilgisayarı kapattıktan sonra Neslihan acile indi ve küçük hastaya yaklaştı.
Neslihan: Tekrar merhaba Mert'cim. Kendini nasıl hissediyorsun bakalım?
