Unicode
ကြောက်ရွံ့ခြင်းနှင့် နာကျင်ခြင်းတို့ဖြင့် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ရုတ်တရက် တုန်လှုပ်သွားသည်ကို ခံစားလိုက်ရပြီး
“ဒါက သူတို့အတွက် ကလဲ့စားချေခြင်းလို့ ခေါ်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် မင်းအတွက်ကတော့... အနိုင်ကျင့်တာပဲ"
....................
နီကျားသည် ဖျားနာမှုကြောင့်တစ်ရက်အနားယူခဲ့သည်။ Kaba လည်း အလားတူပါပဲ။
ရက်အနည်းငယ်သာ အလုပ်လုပ်ပြီးနောက် သူဌေးသည် ခွင့်တောင်းခံရသည့်အတွက် မကျေနပ်ပါ။ နီကျားမှာ ထပ်ရှင်းပြရန် ခွန်အားမရှိ၍ ဖုန်းကို ချလိုက်ရုံပင်။
သူမအမေကိုလည်း စိတ်မပူစေချင်သောကြောင့် စကားနည်းနည်းပြောပြီးသည်နှင့် ဖုန်းကိုချလိုက်သည်။ ကျောက်ပင်ရှန်းသည် နောက်ထပ် အမှုကြီးတစ်ခုနှင့် ပတ်သက်ပြီး အလုပ်များလွန်းနေသောကြောင့် ကိုယ့်ကိုကို ဂရုစိုက်ဖို့ WeChat မှာသာ သူမကို ပြောခဲ့ပြီး နောက်မှ သူမကို လာတွေ့မည်ဟုဆိုပါသည်။
နီကျားသည် စတုရန်းမီတာ ဒါဇင်နှင့်ချီသော အိမ်တစ်လုံးတွင် တစ်နေ့လုံး ပင်ပန်းနွမ်းနယ်စွာပင် တီဗီကြည့်နေသည်။
အခြားသူများ၏ ပျော်ရွှင်မှု၊ ဒေါသ၊ ဝမ်းနည်းမှုနှင့် ကြည်နူးမှုတို့ကို ကြည့်ရင်း သူတို့သည် လက်တွေ့ဘဝတွင်တကယ်ဖြစ်နေသည်ဟု ထင်ရလောက်အောင် ကောင်းမွန်စွာ သရုပ်ဆောင်နိုင်ကြသည်။
သူမသည် အရွယ်ရောက်လာသော်လည်း ခံစားချက်များစွာ မရှိပါ။
ဒီလိုနဲ့ တစ်နေကုန် ကုန်ဆုံးသွားသောအခါ ကောင်းကင်ကြီးက တဖြည်းဖြည်း မှောင်လာပြီး တီဗီမှအလင်းသည် အသံတိတ်နေသော အခန်းထဲရှိ တစ်ခုတည်းသောအလင်းရောင်ဖြစ်သွားသည်။
မူလတန်းတုန်းကကျောင်းစာအုပ်လေးက ဘာပြောသည်ပါလိမ့်။
“ညဘက်ရောက်လာပြီး မီးတွေပွင့်လာသည်။”
သူမသည် ထိုဝါကျလေးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမှတ်မိနေဆဲပင်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် နီကျန်းပင်းသည် ထိုအချိန်တုန်း တစ်အိမ်လုံးကိုအမြဲတမ်း မီးအလင်းရောင်များဖြင့်ထိန်ထိန်လင်းနေစေခဲ့သည်။
