SADECE SEN

2- ARKADAŞIM

Barış "Güven!"

Güven tanıdık gelen sesle arkasını döndü .

Güven " B-barış"

Barış " Sen buradasın?"

Barış Güven'e doğru yürüdü.

Barış"İnanamıyorum şu an kaç yıl oldu seni görmeyeli "

Güven " Allah aşkına daha 3 yıl önce İsviçreye geldin "

Barış " Tamam da seni istanbulun topraklarında 20 yıl sonra görmek yani beni şoka soktu "

Güven " Seminer için geldim "

Barış " Yoksa gelmezdim mi diyorsun "

Güven " Yok tabi öyle birşey demiyorum "

Barış " Ya bi akşam bi görüşelim seninle abi ya bak özlettin kendini "

Güven " Olur olur tabi ama İstanbulda 2 gün kalacam "

Barış " Yarın akşam uygun mu senin için "

Güven " Evet uygun "

Barış " Özge de gelsin ben de geçen sene nişanlandım bu arada onunla da tanışırsın hem "

Güven " Bak sen hiç te haberim yok...Yani sonunda kendine birini buldun varya şu an senden çok ben sevindim yani "

Barış " Aşk işte, ne zaman karşına çıkar bilinmez "

Güven " Bak sen bak 20 yıl aradın sonunda buldun ya Üniversiteden beri ağlayıp duruyordun sevgilim yok diye. Ama yani kimse eğer o kadın çok şanslı yani senin gibi bir adamı bulmuş "

Barış " Asıl ben çok şanslıyım onunla birlikte olduğum için...  Neyse ben seni tutmayayım gidiyorsun herhalde yarın haberleşiriz "

Güven " Hadi iyi akşamlar "

Güven arabasına binip otele doğru yola çıktı.
Barış ta Neslihan'ı evine götürdü ve o geceyi birlikte geçirdiler

Sabah Neslihan'ın Evi

Barış Neslihan'dan önce kalkıp çoktan kahvaltıyı hazırlamıştı bile ve sonra da kadını uyandırmak için yukarıya yatak odasına çıktı.

Neslihan'ın baş ucuna oturup saçlarını okşadıktan sonra uyanması için dudaklarına öpücük kondurdu ve sonrasında da boynuna.
Neslihan huylandığı için yavaşça gözlerini açtı.

Neslihan" Immm "

Barış " Günaydın sevgilim "

Neslihan " Çok yorgunum..."

Barış " Neden ?"

Neslihan " Neden acaba? Dün gece satranç oynadığımız için heryerim ağrıyor "

Barış " Sevgilimi çok özlemişim napabilirim "

Neslihan " Yanlız bu geçerli bir bahane değil "

Barış " Tamam hadi bak kahvaltı hazırladım bize hemen giyin bahçede bekliyoruz "

Neslihan " Kiminle?"

Barış " Safişin açlıktan bayılacak bak , mamasını bulamadım aç hayvan hadi bak anne anne diye havlıyor çocuk "

Neslihan " Ya mutfakta en üst rafta ya mama "

Barış " Dur bakayım tekrar... çok oyalanma "

Barış gittikten sonra Neslihan üstüne sabahlığını giyip aşağıya indi.
Barış ile kahvaltı ederken sohbet ediyorlardı.