𝘣𝘢𝘤𝘬 𝘵𝘰 𝘺𝘰𝘶, 𝐬𝐚𝐬𝐮𝐬𝐚𝐤𝐮, oneshot ✓

111. gül

Temmuz ayının boğucu sıcağında uzun, pembe saçlarını toplamadığı için kendine lanetler okuyarak bisikletini sürüyordu genç kız.

Bisikletinin sağ koluna taktığı poşetteki dondurmaların erimesini engellemek için elinden geldiğince hızlı sürüyordu.

Ancak şu anki mutluluğunu ne ensesini yakan saçları, ne de erimek üzere olan dondurmaları bozabilirdi.

Tekrar aklına gelen şey ile kendini tutamayarak gülümsedi. Sonunda bütün yıl azimle çalışmanın karşılığını almış, istediği liseyi kazanmıştı.

Bu liseyi istemesinin en büyük gerekçesi; en yakın arkadaşları olan Naruto ve Hinata'nın da o liseyi istemesiydi. Ve tabi en önemli şahıs olan, ona karşı aşkını bir türlü itiraf edemediği Sasuke de o liseyi isteyenler arasındaydı.

Hepsi yıl boyunca büyük gayretler göstermiş, bazı geceler uykusuz kalmış, kafa dağıtmak için dışarı çıktıklarında bile ders çalışmışlardı.

Sakura bunları düşünürken sonunda Sasuke'nin evine varmıştı. Naruto ve Hinata ile telefonda konuşup, birbirlerine müjdeli haberleri vermişlerdi. Lakin Sasuke telefonunu açmayınca Sakura birebir onun evine gidip söylemeye karar vermişti.

Ancak Sakura Sasuke'nin evine geldiğinde hiç beklemediği bir manzara ile karşılaşmıştı. Büyük bir yük taşıma kamyonu evlerinin önünde durmuş, çalışanlar paketlenmiş eşyaların bulunduğu kolileri kamyona taşıyordu.

Sakura gördüğü manzaranın şoku ile tanıdık bir yüz aradı. Sağa sola bakındıktan sonra gözüne çalışanların başında dikilen İtachi çarpmıştı.

Bisikletini bir duvara yaslayarak onun yanına doğru ilerledi. İtachi onu fark ettiğinde Sakura direkt sorusunu yöneltti.

"İtachi abi, ne oluyor burada?" İtachi Sakura'nın şaşkınlığını görünce Sasuke'nin arkadaşlarına haber vermediğini anladı. Biraz etrafına bakındıktan sonra eli ile Sasuke'nin bulunduğu yeri işaret etti. "Bence gidip ona sorabilirsin."

Sakura başını sallayarak onu onayladıktan sonra teşekkür etti. Hızla koşarak Sasuke'ye seslendi. Sasuke ona döndüğünde yutkundu. Hâlâ onlara söylemeye hazır değildi oysaki.

Sakura dolu gözler ile onun kolunu tuttu. "Neler oluyor?" dedi titreyen sesi ile.

Sasuke birkaç kez dudaklarını bir şeyler söylemek için aralayıp geri kapattı. En sonunda gözlerini kapayıp başını eğerek sadece "Taşınıyoruz." demekle yetindi.

"Neden bize bunu daha öncesinden söylemedin? Nereye taşınıyorsunuz? Yine bu şehirde mi yoksa farklı bir şehir mi? Çok uzağa gitmiyorsanız yine görüşebiliriz!..." Sakura hızlıca sorularını sorularken Sasuke onun gözlerinin içine bakmak için başını kaldırdı.

"Farklı bir ülkeye taşınıyoruz, Sakura."

Sasuke'nin bunu söylemesi ile Sakura arkasını dönerek koşmaya başladı. Hızlıca bisikletini yasladığı duvardan alırken Sasuke sadece onun arkasından seslenmekle yetinmişti. Sonuçta, onun arkasından koşup onu yakalamaya çalışmak nafileydi. Ne söyleyeceğini bile bilmiyordu.

Sakura gözlerinden dökülen yaşlarına engel olamadan bisikletini evine doğru sürmeye başladı. Sabahki mutluluğunun yerini yoğun üzüntü kaplamıştı.

O gün kendini odasına kapatmış ve akşama kadar sadece yatağında yatıp duvarını seyretmişti.

"Aptal." diyordu sadece. Bunu Sasuke'ye değil, kendisine söylüyordu. En azından ona karşı olan duygularını itiraf etseydi o gitmeden önce belki de daha rahat hissedecekti.