ආතුරයා || Nonfic Bl

- පරිච්ඡේදය 01 -

වසර දහයකට පෙර..

" ඕං නමෝ සිද්ධ යක්ඛ මහා කඩවර දෙයිහාන්දුරුවෝ වහන්සේගෙන් අවසර..."

ම්හ්..සද්දේ නම් හොදටෝම වැඩි..නිදා ගන්න දෙන්නකෝ අම්මේ..මොනා කියවනවද මන්දා..මේ දරුවා තව සතියකින් ශිෂ්‍යත්වය ලියන්නනේ ඉන්නේ. චූටි ළමයින්ට නිදාගන්න දෙන්න ඕනිනේ අම්මේ..මේවා හරී අසාධාරණ වැඩ..

කොච්චර ඇදට වෙලා නිදාගන්න හැදුවත් නින්ද යන්නෙ නැති එක නම් හරීම කරදරයක්. වෙන හැම සැරේකම අපේ සීයා තාත්තා මේ මොනාද මන්දා කියවන ඒවා කරේ ගෙදරින් එළියට ගිහිල්ලා උනාට මේ සැරේ එයා අපේ ගෙදර මැද මිදුලේ පහන් පැල් හතරකින් වට කරපු සුදු වැලි පොළවේ මොනාද මන්දා ඇන්දා. ඊටපස්සේ රතු පාට කහ පාට පාට පාට මල් කැන්ද කොළ වල පුරවලා අර පහන් පැල් වලින් තිව්වා. අපේ සීයා තාත්තගේ මේ වැඩ බලන් ඉන්න මන් චූටි කාලේ ඉදලම ආසයි කියලා තමා අපේ අම්මනම් කිව්වේ. මුතූ ට තාම දහයයි තමා ඒත් ඉතින් මුතූ ගොඩාක් චූටි දවස්වල ඉදලම සීයගේ මේ වැඩ වලට හරි ආසයිනේ අනේ.

අද නම් මම කොච්චර රන්ඩු උනත් අම්මා මට මැද මිදුල පැත්ත පලාතක යන්න දුන්නේ නෑ. මන් අඩන්න ගත්ත හින්දම අපේ අම්මා ආච්චි අම්මටත් කේලම කිව්වා. එතකොට අපේ ආච්චි අම්මා කිව්ව කියන්නකෝ

" යකාගේ අඩවියේ සෙල්ලම් කරන්න බෑ මුතූ "

කියලා.

මන් එක වසරෙ ඉදලම දන්න දෙයක් තමා අපේ පවුලට යක්කුත් එක්ක ලොකූ ගනුදෙනුවක් තියෙනවා කියලා. ගමේ හැමෝම අපේ සීය තාත්තට ගුරුන්නාන්සේ කිව්වා. අපේ ආච්චි අම්මට මැනිකේ කිව්වා. එතකොට අපේ අප්පච්චීට කිව්වේ අංජන මහත්තයා කියලා. එයාට ගුරුන්නාන්සේ කෑල්ලක් නැත්තේ ඇයි කියලා මුතූට හෙන ප්‍රශ්නයක්.

අපේ අප්පච්චී ට නංගි කෙනෙක් හිටියා. මගේ නැන්දා ගැන මට මතක එක දෙයක් විතරයි. මුතූ දෙක වසරෙ ඉන්නකොට නැන්දා මාව බලන්න ආවා ඉස්කෝලෙට. එයා ආවේ ලොකූ චොකලට් එකක් අරගෙන. එයා මුතූට ආදරෙන් චොක්ලට් එක කවන්න හැදුවේ. ඒත් අපේ අප්පච්චී වැඩේ කෑවනේ අනේ. කොහේද ඉදලා දුවගෙන ආව අප්පච්චී චොකලට් එක මගේ අතින් ඇදලා අරන් පොළවේ ගැහුවා.