KARANLIK DÜNYALAR

Kaç.

Elimde bir bıçak, üç kişiyi öldürmüştüm.

Üç kişi üçüde arkadaşımın zorbalarıydı.

Üç zorbasını da teker teker öldürdüm.

Mutlu muyum? Evet hemde çok.
İkinci, üçüncü defa da öldürsem onları, onlara karşı kinim geçmezdi.

Arkamdan korkulu bir nefes sesi duyana kadar..

Arkadaşım arkamda bıraktığım faciaya bakıyor ağlıyordu.

Benim yanıma yaklaştı elimde ki bıçağı aldı ve bana kaç dedi.

Üç kere.

Kaç!

Kaç!

Kaç!

Hayatım boyunca çoğu şeyden kaçmıştım ama bu onlar gibi değildi.

Daha farklı bir enkazdı,
Farklı bir enkazın altındaydım
Bu enkaz benim değil arkadaşımın sonunu getirmişti..

Bana hâlâ kaç diyordu beni ittiriyordu.

Durdum bir süre yüzüne baka kaldım, en sonunda kaçmaya başladım.

Koşuyordum herkes bana bakıyordu bense koşmazsam ölecekmişim gibi koşuyordum.

Belki de koşmazsam gerçekten ölecektim, ve arkadaşım beni bu faciadan kurtarmıştı.

Ama sonuçta onun zorbalarını öldürmüştüm mutlu olmaz mıydı?

Mutlu olmalıydı,
Bana göre.
.
.
.
.
.
.
Elimde yine bir bıçak 3 kişiyi öldürmüştüm.

Arkadaşımın ailesini.

Arkamdan korku dolu bir ses geldi.

"Naptın sen?"

Onu üzen ailesini öldürmem onu mutlu etmedi mi?

Kaç dedi bana.

Kaç!

Kaç!

Kaç!
.
.
.
.
.
.
Elimde bir bıçak bir kişiyi öldürmüştüm.

Arkadaşımın patronunu.

Arkamdan ürkek bir ses geldi.

Kaç dedi.

Kaç

Kaç

Kaç...

Kaçtım.

Hayatımda hiç olmadığı kadar hızlı koşuyordum nefes alma hakkında problemlerim de olsa ben koşuyor durmuyordum.

Üç arkadaşım, beni üç kötü şeyden korumuştu bense onları kötü şeylerin kucağına atmıştım.

Cesur, onun zorbaları onun sürekli moralini bozardı.

İpek, onun ailesi onu hep sıkardı ne kadar söyleyemediği şey olsa da gözlerinden okunurdu.

Kerem, patronu ona çok iş verirdi son zamanlarda hiç bizim yanımıza gelemiyordu.

Ben ise onları moralini bozan şeylerden kurtarmıştım işte, elimde kanda olsa bunu yapmıştım.

Bunun için mutlu olmaları gerekirken her biri korkmuş ve kaçmamı söylemişti.

Ben aslında kötü birşey yapmamıştım ama kaçmalıydım.

Kaç.
.
.
.
.
Sabah uyanmıştım herşey aynıydı, gördüğüm yansımalar odamda gördüğüm insanlar.

Kütüphaneme gittim, orda oturdum ve kitap okumaya başladım burada asla farklı türde insanlar görmüyor rahatça kitabımı okuyordum. Kitapta iki kişi birbirine aşık oluyor ve birbirlerini öldürüyorlardı.

Aşk ölüme yol açar mıydı?

Aşk ölüme yol açıyorsa asla aşık olmazdım.

Bir yetimhanede kalıyordum, veya ben öyle düşünüyordum çünkü burada farklı şeyler geçiyordu.

Burası hapis gibi bir yerdi. Duyduğuma göre bura da öğretmenler vardı ve ölüm makineleri büyütüyorlardı, burada ki herkes ya psikopat ya da katildi.

Hepsi bura da kalıyordu onlara ders veriyorlardı ben burada bir istisnaydım, ailem sayesinde istediğim gibi burada gezebiliyor veya hiç gezmeden odamda oturuyordum.

Derslere girebiliyor istediğim zaman çıkabiliyordum görünmez gibiydim, ama sadece öğretmenler beni görmüyordu.

Bir gün buradan kaçmaya karar verdim, kapıdan çıktım bana kimse birşey demedi dümdüz sadece çıktım ve beni görmediler çıktığımda bir ormandaydım.

Arkama baktım.

Arkamda okul yoktu.

Arkam ormandı bomboştu.

Tekrar koştum.

Kaçtım bilmediğim şeylerden, görmediğim şeylerden. Benim gözüm mü kördü yoksa biri bana oyun mu oynuyordu?..

Merhabaa bir kurgu yazmaya karar verdim umarım beğenilir, beğenirsiniz. Okunmasını diliyorum.

Bu kitap oldukça cinayet, cinsellik büyük bir enkaz içerecektir hazır olmayanların, küçük yaştaki kişilerin okumasını tavsiye etmiyorum.