MRB!!! ben geldim^^
yaklaşık bi 1 saat önce evangelionu bitirdim canım sıkıldığı için bölüm yaziyim dedim.
02:29*
.
.
.
.
"Kim bilir seni benden iyi,
Senin gönlün bende iken?"
.
-Ne?
Meraklı gözlerle sormuştu beyazlı.
Bu kadar şeyi nasıl öğrenmişti, yani aslında olabilirdi çünkü ağır önlemler alınmamıştı ama yine de eksik olan biseyler olduğunu tahmin ediyordu.
"Evet öyle işte, bizi baban çağırdığı için bırakmıştın. Nasıl hissetmem gerektiğini bilmiyorum o zamanlar,hani olur ya bı anda herşeyin bütün umutların yok olur.
İşte bende çok büyük bı ikileme düşmüştüm."
-Peki ya sonra? Başka neler biliyordun..
Garip..
"Eğer işlerini soruyorsan hayır hiçbir fikrim yok asıl amacım o zaman bile sadece canlı olmanı istemekti. Belkide daha fazlasını istemek yüzsüzluk gibi gelmişti.. bilmiyorum."
-Ama kendin demiştin Suguru? Eğer bunları biliyorsan benden vazgeçmedin mi yani, yani nasıl demeliyim. nasıl..?
Beyazlının sesi yavaştan gider gibiydi.
Anlayamıyordu, ama mutluydu çünkü sevgilisi gerçeğin farkındaydı. Bu onu hala kabullenebileceği manasına gelmiyor muydu?
Kim bilir, belki de öyledir.
"Satoru"
-H-ha?
"Söylesene nasıldı"
-Tam olarakk neyi söylemeliyim?
"Kendini, satoru"
-Kendim..
"Hala aklımda bir sürü soru var, evet belki nerde veya nasıl olduğunu kısa bir süre boyunca bilsem bile aslında nasıl olduğundan hiçbir haberim yok.
Uzun süredir yoksun.. ben hala bilmek istiyorum neden geri dönmedigini. Neden, neden haber vermediğini."
- Özür dilerim.
"Hayır özür dileme, senden sadece cevap bekliyorum"
-Bak, Suguru seni çok seviyorum. Bunu biliyorsun ama hala bazı şeyler için çok erken. Hala işim bitmiş değil
hala, hala tamamen sizinle olamam.
Çok kötü işlere bulaştım ve eğer arkamı toplamazsam sadece kendime değil en çok korktuğum şey, sizede zarar verebilirim.. İstemiyorum Suguru, lütfen anla beni yalvarıyorum sana biliyorum bana sinirlisin. Ve her seferinde aynı konuşmalardan çıkamıyoruz. Ama senden tek istediğim biraz bile olsun ailemiz hatırına bana güven, olurmu?
"Korkuyorum"
-...
"Seni tekrar kaybetmekten çok korkuyorum"
-Biliyorum..
"Gitme lütfen."
Siyahlının son dedikleri ikisi içinde gerceklerdi. Tabiki de korkuyorlardı
tabiki de gerginlerdi, hassaslardı.
Ama zaten bunun için konuşmuyorlar mıydı? halletmek için bazı şeyleri yoluna koymak için. Yapabilirlerdi her ne kadar zor olsada hallolurdu.
-Shhh burdayım, bak yanındayım.
Düzelticem lütfen böyle ağlama..
Yumuşacık saçlarına küçük bı öpücük kondurdu.
-Halledicez.
.
.
.
.
.
"İşte sonrada beni eve bıraktı."
