Paralel evren

-10-

(Şu kitap bitsin diğerlerine öyle el atıcam az kaldı bu)

Saçlarının arasında hissettiği minik dokunuşlarla gözlerini hafifçe araladı Hoseok.

Özlem ve heyecanla yapıştığı dudakların sahibi, çok geçmeden kendisini kucağına almış, Bardaki hiçbir insana aldırmadan çıkmıştı kucağında Hoseok ile.

Ama sonra nasıl eve gelmişlerdi, ne kadar ilerlemişlerdi tam hatırlamıyordu Hoseok, dudaklarında hissettiği tat onu sarhoş etmişti sanki.

"Günaydın can tanem"
Uykulu, kalın sesle birlikte gözlerini iyice açıp kafasını kaldırdı suratını görebilmek için.

Kocaman gülümsedi, Yoongiydi gerçekten!

"Günaydınnn"

Yoongi'nin üstü çıplaktı, Hoseokun kafasını göğsüne yaslamış, gülümseyerek saçlarını okşuyordu, onun aksine Hoseokun üzerinde kendine büyük gelen saten siyah bir pijama vardı.

Hoseok iki kolunu sıkı sıkı Yoongi'nin sırtına dolamış, bacaklarını da birbirine dolamış sıcak havaya rağmen sıkı sıkı sarılıyordu.

Sıcak... Harbi içerisi niye sıcak değildi? Burası Yoongi'yle kaldıkları evdeki odalarına da benzemiyordu?

Kaşlarını çatarak kafasını Yoonginin göğsünden kaldırıp etrafa kısaca baktı.

Kocaman, lüks bir odaydı, odanın bir kısmında L koltuk ve televizyon bile vardı, üstelik klima sağ olsun içerisi oldukça serindi.

Buğday tenlilinin şaşkın ve meraklı bakışları ile gülmeden edemedi Yoongi, biricik sevgilisiyle böyle olmayı ne kadar zamandır hayal ediyordu!

Gülen Yoongiye çevirdi bakışlarını Hoseok, tamamen Yoongi'nin üstüne yüz üstü uzanıp dudaklarına minik bir öpücük kondurdu.

Sanki yıllardır sevgili gibilerdi.

"Evimize ne oldu?"

"Ben oradaki Yoongi gibi fakir değilim can tanem, o herif kafeyi bile benim sayemde açtı"

Derin bir nefes alıp bir elini Yoonginin saçlarını okşamaya başladı.

Beyaz tene nazikçe değer siyah tutamlar... Neyseki Tanrı onu uzun süren bir özlemle sınamamıştı.

"Sen ne zaman gittin oraya?"

Hoseok'un sorusu ile derin bir nefes aldı Yoongi.

"Bir ay önceydi, iş için yurt dışında bir toplantıya gitmiştim, dönüşte arabam kaza yaptı ve iki gün baygın bir şekilde yatmışım. O zaman gittim. Orada... Tanrım bir anda her şeyi kaybetmiş ve tanımadığım bir yerde uyanmak beni çok korkutmuştu, ama orada uzun bir vakit geçirdim. Buraya döndüğüm zaman boşlukta hissettim. Arkadaşlarım hep rüya olduğunu söyledi ama dayanamadım. İki hafta hastanede kalıp çıktım, Kore'ye bir hafta önce geldim, gelir gelmez bana rüya diyen herkese inat seni aradım can tanem, Kore'nin en başından başlayıp sonuna kadar seni aramayı planlıyordum. Seule dün gelmiştim, bugün arayacaktım her yeri ama gerek kalmadı, sen buldun beni. Sen ne zaman gittin, niye beni aramadın?"

Yoongiyi sessizce dinledi Hoseok, açıkçası uyanınca Yoonginin adını internete yazmak aklına bile gelmemişti!

"Ben daha dün akşam uyandım... Bir gece sürdü sürmedi, birkaç ay durdum orada, çok durmadım... Yoongi hamileydim!"

Bir anda aklına gelip heyecanla söylediği şeyle havada buldu kendini.

Yoongi ayaklanmış, Hoseoku kucağına almış gülerek döndürmeye başlamıştı.

Öyle ani olmuştu ki, Hoseok az kalsın şaşkınlıktan düşüyordu, hemen kollarını Yoonginin boynuna dolayıp gülmeye başladı.

"Baba oldum! Baba oldum!"

Gülerek Yoonginin omzuna vurdu Hoseok.
"Şapşal! Dursana ya! Sen değilsin baba olan, oradaki Yoongi!"

Hoseoku yavaşça yatağa yatırıp üzerine uzandı Yoongi, bir eli yataktan destek alırken diğeri ile geceliğin düğmeleri ile uğraşıyor, yüzünü Hoseok'un boynuna doğru uzatmış, derin nefesler alarak ufak öpücükler bırakıyordu.

"Hm, o zaman vücudundan onun izlerini mi silmeliyim... Kendi bebeğimi mi koymalıyım o tatlı, minik karnına"

Heyecanla karnı kasıldı Hoseok'un, bir elini Yoongi'nin çıplak göğsüne yasladı.

"Ben... Onunla birlikte olmadım, sadece öpüştük biz. Ben oraya gittiğimde hamileydim. Hem, hamile olamam ki ben"

Kesik kesik konuşuyor, kelimelerin yerini karıştırıyordu. Yoonginin boynundan çekilmeyip öpücüklerini minik ısırıklara çevirmesi daha da eritiyordu onu.

Boynundan yavaşça çekilen Yoongi geceliğin önünü tamamen açıp dudaklarını tutkuyla birleştirdi.

Haftalardır özlemini çektiği can tanesinin tadına her türlü varacaktı.