2383 KOD

BÖLÜM 2 : Acil Toplantı Çağrısı

Selammm 💐

Sanırım chuuyanın değil benim kodlarım siliniyo çünkü bölümü ne zaman attım, dün bölüm attım mı unutuyorum xkwkdks

Neyse uzatmicam chuuyanın yüzündeki kızarıklığı medyadaki gibi hayal edebilirsiniz .

İyi okumalar 🤍

***

& Günümüz / Liman Mafyası

Soğuktu . Karanlıktı. Hiçbir şey göremiyordu . Kendini zorlayıp ayağa kalktı . Sessizlik içinde korkuyla ilerledi .

Ötede gördüğü ışığa doğru gitti . Işığın altındaki aynada kendi yansımasını gördü . Belinin altı yoktu . Yavaş yavaş toza dönüşürken ses çıkaramadı . Aynadan başını kaldırdığında patronu gördü. Dik dik ona bakıyordu. Hiçbir şey yapmıyordu. Sonra kouyou , Dazai , koyunlar , Mafya, Dedektiflik ajansı . Hepsi onun yok oluşunu izliyordu. Gözünden damlayan göz yaşı yere düştüğünde hepsi bir anda kayboldu . Boğazında düğüm varmış gibi sesini çıkaramadı .

Tamamen yok olmadan önce tanıdık birini gördü . Paul Verlaine . Ona yaklaştı ve gözlerinin içine baktı . " Sen insan değilsin Chuuya ~" duygusuz sesiyle söylediklerine karşı Chuuya sessiz kalmak zorundaydı. Söylediklerini reddetmek istedi ama yapamadı. " 2383 koddan oluşuyorsun . Sadece busun sen . Kimsenin umrunda olmayan 2383 satır... " Bunları söyleyip yok oldu . Toz olup yok olmadan önce gördüğü son şey kendi yansımasıydı ...

Nefes nefese gözlerini açtı . Hızlı hızlı solurken duyduğu "bip" sesleri ile mafyanın revirinde olduğunu anladı . Çünkü hastanede olmasına imkan yoktu . Patrona ne olursa olsun hastaneye götürülmek istemediğini söylemişti.Hastaneleri sevmiyordu ve orada bulunmak istemiyordu .

Hastanenin o rahatsız edici kokusundan nefret ediyordu. Bazı insanların mutlu ayrıldığı , bazılarının mezarı ve bazılarının ruhunun öldüğü yerdi hastaneler. Hayatın acımazlığının kanıtlandığı yerdi hastaneler . Adaletsizliğin ve çaresizliğin başkalarına hiçbir şey ifade etmediğini haykıran yerdi . Birinin kurtuluşu belkide başkasının ölümüydü. Birinin hayata tekrar tutunması başkasının ruhunun ölümüydü belkide . Hayatın acımasızlığını anladığınız yerdir hastaneler .

Yavaşça doğrulurken etrafına bakındı . Kimse yoktu . Derin bir nefes vererek elini kalbine koydu . Hızlı hızlı atan kalbini hissetti . ' yaşıyorum ' diye düşündü.

Yattığı sedyeden kalkarken son yaşadıklarını hatırladı . Labovatuvarı ve elektrik çarpmasını. Okuduğu yazıları hatırladı . Karşı askılıkta olan şapkasını alıp taktı. Kapıya doğru gidip oradan çıktı .

Odasına gitti . Telefonunu aradı . Koltuğun üzerindeki telefonu gördüğünde orada olan silüeti de fark etti . Kızıl saçlı kadını aniden görmesiyle irkildi . Daha sonra onu tanıdı ve rahatladı .

" Nee- sama " dedi çatlamış sesiyle . Genç kadın onu görünce gülümseyip yanına geldi . " Chuuya, geçmiş olsun demek için uğramıştım . Şimdi iyi misin ?" Sakince konuştuğu sırada fark ettiği detayla elini yöneticinin yüzüne uzattı . " Bu yeni mi oldu ? Çömez (Akutagawa dan bahsediyo ) yaran olmadığını söylemişti ."

Şüpheyle parmağını kızarıklığın üzerinde gezdirdi . Chuuya soğuk teninde hissettiği sıcak dokunuşla titredi ve aynı zamanda rahatladı . Sonsuza kadar o sıcaklığa sığınmak istedi .
Hafif dokunuşun altındaki teninde hissettiği yanma rahatlığıyla çelişiyordu .

Kouyou, gözünün aldından başlayan ve yanağına doğru uzanan kızarıklığa bastırdığında acıyla gözlerini kıstı Chuuya . " Ne olmuş ki ?" Diye sorarak odadaki aynanın yanına gitti Chuuya . Kızaran yerde parmaklarını gezdirirken aynadaki dağılmış yansımasına bakıyordu .