1.Bölüm

8 2 0
                                    

Merhabaa bu benim ilk kurgum değil. Uzun zamandır yazıyordum fakat yazdıklarımıda siliyordum. Bugün yayınlayacağım için aşırı heyecanlıyım. Kitap en başta saçma gelebilir ama bir şans vermenizi istiyorum.

İyi okumalarrr.

Sabah uyandığım gibi annemle babamı görmeyince rahatladım. Sonunda ailem olmadan yaşayacaktım. Tabiki onların sıkıcı kuralları da olmayacaktı. Tabikide en yakın arkadaşım Elif ile birlikte yaşıyorduk. Ailem sırf Elif olduğu için İstanbul'da okumama izin vermişti. Allah Elifimden razı olsun. Bendende olur inşallahhh.

Muhteşem aklımı kullanıp saate bakmıștım.
"Hassiktir! Lann Elif kalk camıș gibi yatma okukun ilk gününden geç kalıcaz." Elif garip bir ses çıkartarak. "Ya anne, ne geç kalması?" dediğinde hem sinirle hemde Elifin komikliği ile kıkırdadım. Kafamın altındaki yastığı tam da Elifin kafasına gelecek şekilde attım. "Lan mal ne annesi okula geç kaldık diyom." dediğimi yeni sindirmiș olacakki birden ayağa fırladı "Kalk lan o zaman sende." dediğinde gülerek kalkıp üzerimi değiştirmek için dolabıma yöneldim.

Altıma siyah bir şort giydim nede olsa annemler burada değildi. Üzerime ise beyaz bir tişört. O kadar özenmeye gerek yoktu. Müzik bölümünde okuyordum çünkü çocukluğumdan beri müziğe aşık bir kız olarak büyüdüm.

"Hadi çıkalım." diyen Elife bakıp "Tamam gülüm çantamı alayım çıkarız." dedim. Elif yalandan kırkırdayarak "Gülün müyüm gerçekteeeen?" dedi bende kıkırdadım. Çantamıda alıp beyaz spor ayakkabılarımı giyerek çıktım. Elifin arabası olduğu için onunla gidecektik. Ne ara arabanın yanına geldiğimizi bile bilmiyordum. Elif sürücü koltuğuna ben ise yanına oturdum.

Araba ile gittiğimiz için 15 dakika gibinbir sürede varmıştık. Vakit kaybeymeden sınıfa geçtik. Gözüm kolumdaki saate yöneldi, sersin başlamasına daha 10 dakika vardı.

Elif yanıma geldiğinde ona baktım, bir şey söyleyecek gibiydi. "Kanka hadi rastgele bi numara çevir yaz." dedi birden. "Nerden çıktı kızım bu? Hem ben malmıyım da öyle birșey yapayım?" Elif söylediklerimle beni baştan aşağıya doğru süzdü ve "Evet malsın." dedi. "Yaaaa şapşaaaal etme böyle iltifatlarr utanıyoruuuum." dedim gülerek.

"Hadi uzatma yaz sonra engellersin." dediğinde çantamdan telefonumu çıkardım. Telefonumun şifresini açarak rastgele bir numara çevirdim ardından mesaj attım.

Siz: Merhaba güneşimi kaybettim de gözlerinizi kullana bilirmiyim?

05**: İş telefonuma yazdığının farkındasındır umarım.

Siz: Ney?

05**: Eğer istediğiniz bir tasarım yoksa yazma gereğinde bulunmayın.

Siz: OHA!! BIR DAKIKA BEN SUAN BORA GÜNEY'E Mİ YAZIYORUM!!!

05**: Ünlem koymasaydında seni anlayabilirdim. Ayrıca evet bana yazıyorsun.

Siz: AAĞĞAAĞAĞA VE SEN BANA CEVAP VERDİNNN.

05**: İş telefonuma yazdığınız için olabilir mi?

Siz: Neyse ne canım cevap verdin mi verdin.

05**: Engellememi istemiyorsan beni meşgul etme.

Siz: Zaten bende derse girecektim ama söz eve gidince yazıcam üzülmeee.

05**: Hasbinallah.

05**: Demek biraz oyun istiyorsun küçük hanım. Oynayalım o zaman (gönderilmedi)

Telefonumu kapatıp Elife baktım " Ayy benim ezberimde kalmışta numara ondan şey etmişim." dediğimde Elif sırıttı. "Ben mal mıyım anlamıcak mıyım Borayı sevdiğini." nefes alıp devam etti "Kızım hem sen salak mısın bu adam sana bakmaz." dediğinde alayla sırıtan bendim. "Öyle mi? Var mısın lan o zaman iddiasına?" dediğimde boku yemiştim. Çünkü Elif doğru söylüyordu adam koskoca Güney Holding in sahibiydi.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 28 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Tatlı SırrımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin