chapter 1

470 36 10
                                    

ညဘက်အိပ်ရာထဲမှာ ဂျန်းနီကိုလီဆာကဖိထားပြီး ဂျန်းနီရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုလီ‌‌ဆာကနမ်းလိုက်ပြီး  ပြန်ခွာ၍ ဂျန်းနီကိုကြည့်လိုက်တယ်

“ငါတို့မနက်ဖြန်အလုပ်သွားရမှာ အိပ်ကြရအောင် ”

သူမတို့နှစ်ယောက်အိပ်ချိန်က ၂နာရီနဲ့၅မိနစ်ဖြစ်နေပြီ

စားပွဲပေါ်ပင်ဂွင်းနှိုးစက်ကြီးက ရုတ်တရက်ထမြည်လာလို့ ဂျန်းနီအိပ်ချင်မူးတူးဖြင့်မျက်လုံးကိုပွတ်ရင်းနိုးလာခဲ့တယ်

“ဘယ်လိုနှိုးစက်ကြီးတုန်း”

မျက်လုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်းဘေးမှာအိပ်နေတဲ့လီဆာကိုခေါ်လိုက်တော့

“လီဆာ ”

လီဆာမဟုတ်ဘဲ ဂျန်းနီအရပ်လောက်ရှိတဲ့၀က်ဝံရုပ်ကြီးကနေရာယူလျက်

“ငါအိမ်ကိုဘယ်အချိန်တုန်းကပြန်ရောက်နေတာလဲ”

အရင်ငယ်ငယ်က သူမအဖေအမေ အဖွားနဲ့အတူတူနေခဲ့တဲ့အိမ်ကိုပြန်ရောက်နေခြင်း။

ထလိုက်ပြီး မှန်ရှေ့အကြောဆန့်ကာ သန်းနေရင်း

“အရမ်းအိပ်ခဲ့ရလို့ခေါင်းတောင်မူးတယ်ငါဘယ်လိုအိမ်ပြန်ရောက်နေမှန်းမသိဘူး”

“ဟမ်”

ကိုယ့်ရုပ်ကို ပြန်ကြည့်တဲ့အခါမှာ ၁၇နှစ်အရွယ်ဖြစ်နေသောအခါ

“ဟမ် ငါဆံပင်အတို ပြီးတော့ ခေါက်ဖုန်း

ပြီးတော့ အဖွားကျွေးတဲ့မစားချင်တဲ့မုန့်တွေ မစားချင်လဲစားခဲ့ရတာမလား

ဒါနဲ့ အထက်‌တန်းကျောင်းဆို‌တော့ လီဆာလဲ

ငါနဲ့သူနဲ့ကကျောင်းတူတူပဲလေ

Grade 11, class 12

“ဟူးနောက်ဆုံးတော့ငါရောက်လာပြီ ၊ငါမှတ်မိသလောက်သာမှန်တယ်ဆိုရင် လီဆာကဒီအခန်းထဲမှာပဲ သူမဘယ်မှာထိုင်နေတာလဲ ”

အခန်းအပြင်ပြတင်းပေါက်ကနေ လီ‌ဆာကိုချောင်းနေတဲ့ဂျန်းနီဂင် 
ပြတင်းပေါက်ကအကြည်ဆိုပေမဲ့ အခန်းထဲကလူတွေကသာအပြင်ကသွားနေတဲ့ကျောင်းသုကျောင်းသားတွေကိုမြင်ရတာဖြစ်ပြီးအပြင်ကကြည့်မယ်ဆိုရင်တော့ သေချာပေါက် မှန်နားကပ်ကြည့်မှမြင်ရတာမျိး

return to school life and first loveWhere stories live. Discover now