LSBD: Taming His Mischievous Side

9

Nakarating ako sa bahay ng parang binagsakan ng lupa't langit. I dont know, its my choice and decision ang mag resign pero bat parang di ako masaya sa naging desisyon ko?

"Oh andito kana pala anak? Anong nangyare sayo bat parang ang tamlay mo? Namamaga payang mata mo... Nako! Wag mong sabihing inaapi api ka don sa pinag tatrabahoan mo?" Salubong agad sakin ni mama

Walang sinayang na oras kung binitawan ang dala kong bag at maleta upang yakapin sya ng mahigpit. Na miss ko sya...

Di ko nadin napigilang mapaiyak habang yakap yakap si mama. I've promised her and to my self na pagbubutihin ko ang trabaho ko... Pero bigo, bigo ako!

"Ano ba kase anak? Sabihin mo sakin irereport natin sila sa police" nagaalala nyang sabi habang hinahaplos ang likod ko

Kumalas ako ng pagkakayap sa kanya at napatawa ng bahagya

"Abay nababaliw ka narin ata eh, di kaba pinapakain don?" Dagdag nya pa

"Mama hindi naman kase ganon, ok lang po ako hindi naman po ako inaapi at sinasaktan don" sagot ko sa kanya at nagsitulo ulit ang mga luha ko

"Ohhh eyy bat kaba umiiyak? Pinagaalala moko ano bang nangyare?" Kinuha ko yung sahod na binigay sakin kanina ni mr joseph dahil di nalang daw nya i dedeposit sa bank acc ko at binigay ko ito kay mama

"Huling sahod po..." Agad syang napatingin sakin

"Ano to? Nasisante kaba Pinaalis kaba?" Malungkot nyang tanong

"Pasensya napo ma, ako po mismo yung umalis sana po wag kayong magalit" sagot ko naman sa kanya at tinabi yung dala kong bag at maleta sa sofa ng salas

"Naiintindihan kita anak, alam kong hindi madali ang mag trabaho, katawan mo yan buhay moyan kaya kung ano mang desisyon mo suporta ako hanggat tama ang desisyon mo gawin mo" sabi nito at niyakap ako

Napaisip naman ako sa sinabe nya. Tama nga ba ang desisyon ko?

"Kumain kana muna, may ulam jan sa kusina bibili muna ako ng mga bilihin sa palengke oh ito itabi moto" sabi nya at binigay sakin ang kalahati ng sinahod ko

"Itabi mo yan may natira pa naman nong last mong sahod" dagdag nya pa

"Salamat po ma"

"Ako dapat magpasalamat sayo dahil nagkaroon ako ng anak na masipag, matulungin at mapagmahal at higit sa lahat maganda" natawa naman ako sa huli nyang sinabe

Pansin ko naman ang tingin na pinupukol nito sa kabuoan kong katawan. Tingin na parang sinusuri ako

"Ma bakit po?" Diko mapigilang tanong, baka mamaya jinujudge na ako nitong sarili kong inay haysttt

"Wala ka naman dibang naramdamang kakaiba sa katawan mo?" Bat nya naman na tanong yan?

"Wala naman po ma, bakit po?" Balik kong tanong sa kanya

"Wala naman anak, tinatanong lang kita basta alagaan mo ang sarili mo huh? Wag mong pabayaan sarili mo" sagot naman nya. "Oh sya sige kumain kana jan aalis na ako" paalam nya

Imbes na kumain katulad ng sinabe nya ay dumiretso nalang ako sa kwarto ko

Kamusta na kaya sya? Nagiiyak iyak pa kaya sya hanggang ngayon? Nabihisan at napakain naba nila yon?