chiara,duyduğu şeye şaşırmıştı ve anlamamış gibi dušan'a bakıyordu. kalbinin birden neden bu kadar hızlı attığının farkında bile değildi ve umuyordu ki,yüzüne de yansımamıştı. ama dušan onun alevlenmiş yanaklarını görebiliyordu.
chiara'nın yanına yaklaşarak elini tuttu. chiara,yanlış bir şey yapmamak için hızlıca elini çekti ve kendini silkelemeye çalışarak konuştu. "dušan,sen ne dediğinin farkında mısın? kostić'e bir aylık uzaklaştırma aldırıyorsun,xhaka'yı o hale getiriyorsunuz,az önceki herife acaba neler yapıcaksınız,yetmemiş gibi bir de kardeşim dediğin adamın sevgilisini mi öpmek istiyorsun?"
dediği şeylerle sadece kendi kendini ikna etmeye çalışıyordu. dušan,chiara'nın çektiği elini tekrar avcuna aldı.
"hepsini senin için yaptım. sana çok değer veriyorum. evet,keşke başka şartlar altında olsaydık. federico nasıl gösteriyor peki sana seni sevdiğini? akşamları yorgunum diyip ortada bırakarak mı?"
chiara,duraksamaya başlamıştı. dušan,onun iyice yakınına geldi. bir adım daha atsa birbirlerinin üzerine düşeceklerdi. "seni ne kadar önemsediğimi göremiyor musun?"
chiara,boynuna gelen nefesinin başını döndürmesine izin vermemeye çalışıyordu ve bu oldukça zordu. insanın kendi iradesiyle savaşması,kalbi tam tersini söylüyorken...
"onu seviyorum dušan."
bunu neden dediğini kendi bile bilmiyordu. dušan sinirle güldü. "sana inanmıyorum."
chiara,ona bakmaktan kaçınıyordu. "gözlerimin içine bakarak aynısını söyleyebilecek misin?"
chiara,kendini zorlayarak ona baktığında tüm bu yakınlık,az önce söylediği bütün şeyleri çoktan unutturmuştu bile. dušan,chiara'nın sessizliğinden tatmin olmuş bir şekilde onu belinden kavradı,zaten aralarında mesafe kalmamıştı,ve kendi bedenine yapıştırdı. chiara'nın bütün bu tensel çekim ve ortamda oluşan tansiyondan ötürü dudakları çoktan aralıktı,dušan onlara kendininkileri kapatmaktan çekinmedi.
öpüşmeleri,chiara nefes almak için kendini toparlayana kadar birkaç saniye sürse de dušan resmen onu bırakmak istemiyordu,chiara'yı o kadar sert öpüyordu ki , sanki yıllar boyunca bu anı beklemiş gibiydi. evet,yıllar boyunca bu anı beklemişti ve aylardır her gece bunu düşünüyordu.
"bana nora ve sergej'inki gibi bir ilişki mi teklif ediyorsun,anlamıyorum. federico'nun arkasından birlikte olmamızı mı istiyorsun?" chiara,gerçekten onun "duygularını" söyleyerek ne amaca ulaşmak istediğini çözememişti.
dušan,omzunu silkti. hala chiara'nın belini tutuyordu. boşta kalan elini onun yüzünde gezdirmeye başladı. "hayır. bir tek benimle olmanı istiyorum. ondan ayrıl. aramızın bozulacak olması umrumda bile değil. senin için yapmadığım bir bu kaldı zaten,değil mi? gerçekten senin için delirdim."
chiara,dušan'dan uzaklaşmaya çalışarak mantığını devreye girmeye zorladı. federico ile yıllardır beraberdi ve açıkçası...korkuyordu. onu böyle pat diye,üstelik en yakın arkadaşı için bırakamazdı. aslında,burada olanların burada kalması daha iyi olurdu fakat karşısında dušan varken bu pek mümkün gözükmüyordu.
"bilmiyorum. düşünmem lazım." dušan'ın beklediği ve istediği cevap bu değildi çünkü chiara'nın sadece federico'dan ayrılmamak için zaman çalışmaya kazandığını anlamıştı. gene de,hayır cevabı almaktan iyiydi.
o sırada chiara'nın telefonu çaldığında,chiara arayanın fagioli olduğunu gördüğünde biraz duraksadı,açıp ne diyeceğini bilmiyordu. dušan onun duraksamasından faydalanarak yanına geldi ve kimin aradığını görmüş oldu. telefonu chiara'dan alarak kendisi açtı.
