Furkan Ateş

Tatsız

Bugün günlerden pazartesiydi çoktan hazırlanmış ve yola koyulmuştum. Yeni okulumdaki ilk haftam hızlı bir şekilde sona ermişti. Berbattı diyemem. Fakat düşündüklerime kıyasla gayet sorunsuzdu. Tabii şu Nazlı faktörünü ele almazsak.
Her şeye rağmen, arkadaş edinebilmiştim. Hafta sonu birbirimizi daha iyi tanımak için Güney ve Selim beni zar zor buluşmaya ikna etmişti. Ailem bu duruma oldukça şaşırmıştı fakat zorluk falan çıkarmamışlardı neyseki.
Buluştuğumuzda Selim ve Güney sessizliğimden şikayet etmiş, bana sürekli önceki okulum hakkında sorular sormuşlardı. Hayır yani her insan aynı mı sanki sizin kadar geveze olsun? Bunları düşünürken okula varmıştım bile. İstiklal Marşı çoktan bitmiş, herkes sınıflara dağılmıştı. Geç mi kaldım diye düşünürken adımlarımı hızlandırdım ve sınıfa vardım. Sınıfa girdiğimde Edebiyat hocamız çoktan gelmişti. Geç kaldığım için özür dilerim tarzında bir şeyler mırıldandım ve sırama geçtim.
Pazartesi gününden ne kadar nefret ettiğimi söylemiş miydim? O kadar nefret ediyordum ki en sevdiğim ders bile bana eziyet gibi geliyordu. Selim'in yanına oturduğumda bugün beden dersi için futbol oynamayacağımızı söyledi. Ne demek istediğini anlamadım, fakat bir bankta otururuz diye düşündüğüm için çokta umursamadım. 
Beden dersinde hoca bize serbestsiniz dediğinde bir banka doğru yol aldım. Selim beni kolumdan tutup.
''Ee kanka söylemedim ama Ecrinlerle takılcaz bu ders. Sorun olmaz di mi.'' Diye sordu o reddetmenize olanak tanımayan tavrını takınırken. Ne dememi bekliyordu ki sanki onunla gitmesem başka bir planım vardı.
''Tamam, sorun yok.'' dedim uzatmadan. Güney ve Selim'in ardından yürüyordum. Arka bahçeye doğru yol almışlardı.
Orda oturan  3 kızı gördüğümüzde kulağıma gelen ilk ses Lale'nin duyanı intihara sürükleyecek olan kahkasıydı. Bizi farkettiklerinde Selim, Ecrinle oturabilsin diye Ecrin'in yanında yer açtılar.
Herkes kendi arasında sohbet ederken bi anda Lale bana;
''Ee dostum sende sustun kaldın, hangi okuldan gelmiştin Faruk?'' diye sordu.
Hem adımı doğru bilmiyordu, hemde konumuzla hiç alakası olmayan bir şey hakkında konuşma başlatmaya çalışıyordu. Sanki öğrense çok bir işine yarayacaktı da. İçimden keşke sende susup kalsan diye geçiriyordum.
''Adım Furkan. Ayrıca bu konuları konuşmayı sevmiyorum.''Dedim sesimi normal tutmaya çalışsamda biraz sert kaçmıştı. 
''Vay vay dostum, tamam ya sanki bir şey dedik.'' Gülerek konuşmuştu bu samimiyeti nerden buluyordu anlamıyorum. Fakat 1 dakika daha aynı ortamda kalırsak sinir katsayılarım dahada artacaktı. Bir anda ayağa kalktım. Selim'in şaşırmış olduğunu farkettim, ''Susadım sınıfa gidiyorum.'' Kendimi açıklama yapmak zorunda hissetmiştim. Sınıfa girdim ve yerime oturdum. Bu yıl boyunca Lale'ye katlanabilir miyim bilmiyordum. Yarım dakika sonra Selim sınıfın kapısında belirdi ve yanıma geldi.
''Kanka iyi misin?'' diye sordu sesindeki tınının soğukluk mu, yoksa çekingenlik mi olduğunu anlayamamıştım.
''İyiyim işte, nolmuş ki?
''Hiiç. Sadece biraz gergin gibiydin de.'' Selim sakince konuşmaya başladı.
''Hayır.''
''Hmm. O zaman sen Lale'yi sevmedin anladım ben.'' Selim'in ne yapmaya çalıştığını anlamıştım. Ağzımdan laf almaya çalışıyordu.
''Bunu merak ediyosan söyliyim. Konuşma tarzını beğenmedim. Düşünmeden cevap verince de böyle oldu demek.''
''Kız biraz bozuldu sanki be olm.'' dedi Selim sahte bir üzüntüyle. İstemsizce gülümsedim
''Sizede söyledim Selim, sevmiyorum bu konuları.'' dedim ses tonumu sakin tutarak. Böylece dediklerimi yanlış anlamazdı. Güney de yanımıza geldiğinde sinirle soluyordu.
''Aşşağıda kızları oyalamaya çalışıyorum nerdesiniz lan.'' Onun bu haline Selim gülmüştü.
''Tamam hadi inelim o zaman, Faruk suyunu içtiyse tabi.'' dedi Faruk kelimesine vurgu yaparak. Yaptığı imayı anlamıştım ve içten bir kahkaha attım.

Selam canlarımmm bu bölüm biraz geciktii bölüm çok içime sinmesede  paylaşmak istedimm. Sonraki bölümler çok daha iyi olucak söz veriyorummm. Yavaş yavaş Furkan karakterimiz de daha sosyal olucakkkk tabi olduğu kadar kıpss