Zorba

10 2 8
                                    

Bu sabah alarmım çalmadan kendiliğimden uyanmıştım. Akşam erken yatmak bünyeme iyi gelmemişti başımın ağrısıyla çantamı hazırladım. Bu sefer kahvaltımı yaptım ve okula vardım. Oturduğum yere doğru adımlarken arkamdan  çığlığa benzer bi ses duydum. Döndüğümde koyu sarı saçlı  kız bana doğru bağırıyordu. 
''Yiağğ Ertuğrul kankiiiiiiim yeni arkadaşımıza ne kadar çabuk alışmışsığnnnnnnnnnn'' Ertuğrul mi? Benim adım Ertuğrul değildi ki tam ağzımı açacağım sırada
''Aynen Nazlı'' yanında oturduğum çocuk isteksiz bir şekilde konuştu ve o sırada gözüme oturacak başka bir yer ilişti. Oraya doğru oturduğumda
''Noldu furkiiiiiiiiii artık burda mı oturcaksığnnnnnnn'' çırtlak sesli kız tekrardan kulaklarımızı kanatan sesiyle konuşmuştu. 
''Nazlı rahat bıraksana çocuğu sanane'' diye konuştu Selim yüksek sesle. Nazlıda istediği tepkiyi almış ve arkadaşlarıyla gülmüştü. Daha sabahın köründe ne yaşıyordum. Selime minnettar bir şekilde baktım ''Gel Furkan birlikte burada oturalım'' dedi ve ''yani sende istersen'' diye hızlıca ekledi. Başımı olumlu anlamda salladım ve cam kenarına doğru kaydım ve yanımda boş bir yer bıraktım. Selim bana gülümseyip çantasını aldı ve yanıma oturdu.
''Bu kız Nazlı geçen seneden beri aynı o yüzden takmamaya çalışıcaz çünkü tam bir drama queen kendisi. Sende onu duymamazlıktan gel ve istediğini verme.'' Selimin dediklerini kafamın bir köşesine yazdım ve ''Belli zaten bir yıl bunla zor geçicek.'' Diye konuştum. O sırada önümüzdeki çocuk arkasına dönerek ''Ya vallahi sakat bunların hepsi nasıl yaşıyolar anlamıyorum.'' Diye yakındı. Belli ki onu da uykusundan uyandırmışlardı. Selim hak verir bi sesle ''Bunlara annesi babası ne yediriyor bende anlamıyorum ki Güney.'' Adının Güney olduğunu öğrendiğim çocuk bana dönerek ''Barınağa hoşgeldin kanka geçmiş olsun.'' dedi. Daha 2. Günümden yaşadıklarımın beni zor bir lise hayatınının başlangıcına doğru sürüklediğini hissettim. Bu düşünceler içinde ilk ders çoktan başlamıştı. Tüm günüm yine uyuyarak geçecekti sanırım, buraya alışana kadar biraz sessiz kalmam sorun olmazdı diye düşündüm ve kendimi uykunun güzel kollarına bıraktım.

Furkan AteşWhere stories live. Discover now