"Ne var Yoongi! Ne istiyosun?"
"Sakin ol Seokjin sadece intikamımı alıcam"
"Yoongi cidden ne istiyosun?"
"Ne mi istiyorum Namjoon? Şu bana yaşattığınız cehennemi Jimin'e de yaşatmak. Bilmediği şeyleri öğretmek."
"Neyi öğretcekmişsin?"
"Büyük ihtimalle okul çıkışı hepsinin birleşip beni dövdüklerinden haberin yok."
"NE! YAPTINIZ MI BUNU?"
"Seni korumak içindi."
"Bu yaptığınız korumak değil daha çok cehenneme atmak Taehyung."
"Özür dileriz Jimin."
"Özür dileme zamanı geçti boşverin."
Yoongiye döndüm hepimizin yüzüne tek tek bakıp sınıftan çıktı. Bu da neydi şimdi? Amacı resmen ortalığı karıştırmaktı.
Yoongiyi aklımdan siktir edip bizimkilere döndüm.
"Bunu daha sonra konuşucaz." Konuşmamışlardı. Yani kabul etmişlerdi.
Sınıftan çıkıp merdivenlerden aşağıya inerken Jungkook bi teklifte bulundu.
"Han nehrine gidelim mi? Kafa dağıtırz."
Ders çalışmam lazım aslında ama nehir fikride çok cazip geliyo. Ama eğer hayalimdeki mesleğe sahip olamazsam babam sorundu. Şirket ile uğraşmak istemiyorum ben.
"Ben gelmicem."
"Niyeeeee?"
"Ders çalışmam lazım Jungkook. Ama söz veriyorum sınavdan sonra nereye gitcek olursak gelicem."
"Baban yüzünden dimi?"
"Evet."
"Peki ama sınavdan sonra geliyosun. Söz?"
"Söz..."
Okul bahçesinden çıktık onlar sola bense sağa doğru ilerlemeye başladım. Normalde müzik dinleyerek eve giderim ama bugün istemiyorum.
Biraz ilerledikten sonra sağdaki sokaktan devam ettim. Arkamda biri varmış gibi hissediyordum. Adımlarım korkuyla karışmaya başlamıştı. Takip ediliyorum. Korkuyorum. Arkamdaki adım sesi azaldı ve en sonunda tamamen yok oldu ama o an korktuğum şey oldu.
"Park Jimin!"
"Siktir!" Mırıltı gibi çıkan sesim korkudandı. Yoongi ile yüzleşmeye korkan tarafımdı bu.
Ona döndüğümde yüzüme garip bakıyodu. Acıyomuş gibi. Nefret eder gibi. Öfkeli gibi. Yavaşça bana yaklaşırken bende geri geri gidiyordum. Geçmişin korkuları beni geri geri gitmeye zorluyodu. En sonunda sırtım duvara çarptığında anladım kaçamayacağımı çünkü şuan çıkmaz sokağa girmiştim.
Yakamda hissettiğim elleriyle anladım herşeyi. İntikamını almaya gelmişti. Ona yapılanları bana yapmaya gelmişti. Ve yüzüme yumruğunu indirmişti.
Güçsüz olduğumu kabul ediyorum çünkü daha ikinci yumruğunda yere düşmüştüm. Bana daha ne kadar vurdu hatırlayamıyorum bile.
"Arkadaşların seni yalnız bırakmakla kötülük yaptılar Park Jimin."
O an ona cevap verebilirdim ama konuşamıyordum dilimi yutmuş gibiydim. Bana tekrardan yaklaşıp ellerini yakama koyduğunda gözlerimin içine baktı
"Hemde çok büyük bi kötülük yaptılar."
Dedikleri kesinlikle doğrulardı. Bu yüzden
Yakamdaki ellerini çekip benden uzaklaştığında artık yavaş yavaş kendime geliyodum. Yerdeki çantasını omzuna alıp gözlerimin içine bakarak konuştu.
