Who? -Vsoo

ü ç

Taehyung gideli bir kaç saat olmuştu. Bende ofisten çıkmak için koltuğun üzerinden çantamı aldım, odanın ışıklarını kapatıp dışarı çıktım. Anlaşılan kimse kalmamıştı.

Şirketten çıkmak üzereyken arkamdan gelen adım sesleriyle duraksadım. Seokjin gelmişti.

"Çıkıyor musun?"

"Evet, çıkıyorum."

Yanıma gelip durdu. Böyle sessiz durduğunda illa bir şey yapardı.

"Dışarıya son çıkan sojuları öder!"

Dedi ve koşturmaya başladı. Arkasından bakakaldım. Sonra bir anda kendimi ona yetişmeye çalışırken buldum. Ama o kazanmıştı, benden önce dışarı çıkmayı başarmıştı.

Kapıdan çıkıp önünde durdum.

"Ben mi ödüyorum şimdi?"

Memnuniyetle kafasını sallayıp gülümsedi.

Arabaya doğru ilerlerken, tanıdık bir sesle durduk.

"Bensiz mi?"

Arkamı dönüp baktığımda Taehyung'un orada olduğunu gördüm. Bir yerden geliyordu belli ki.

"Ben ödüyorum diye yapıyorsunuz değil mi?"

Yaklaşıp Seokjin'in yanında durdu.

"Evet?"

"Yürüyün hadi."

Birlikte Seokjin'in arabasına bindik. Ikisi birlikte öne oturmuştu. Ne ara bu kadar kaynaştılar pek bir fikrim yoktu.

Yol üzerinde tteobokki ve soju satan bir yerde durduk. Inip dükkanın içine girdik.

"Bir şey yemek yok, sadece soju."

"Ayıp ya, kırk yılın başı bir yemek-"

"Yalan söyleme Seokjin. 3 gün öncesine kadar her öğle yemeğini ben ödüyordum."

"3 günde ne değişti?"

"Param bitti!"

Taehyung arkamızda gülerken Seokjin kasada ki kadına siparişi verdi. Boş bir yere oturduk.

"Adamın adını öğrendiniz mi?"

"Hm hm. Park Joongi."

"Buluruz o zaman yakında." dedi Seokjin.

"Çok yardım ediyorsun ya sanki."

Taehyung derin bir nefes verip arkasına yaslandı. Bu sırada siparişi alan kadın sojuları getirip masaya koydu ve geri gitti. Şişeyi elime alıp önümdeki bardağa doldurmaya başladım.

"Saat kaç olmuş?" Taehyung saatine baktı.

"1'e geliyor."

"Oo, baya geç olmuş."

"Ne oldu, uyku saatin mi kaçtı?"

Onlar kendi aralarında atışırlarken masanın üzerinde duran telefonum titremeye başladı. Kaldırıp ekranına baktım ve gelen aramayı yanıtladım.

"Efendim oppa?"

Seokjin ve Taehyung susmuştu. 

"Aramıyorsun uzun zamandır, nerelerdesin?"

"Kore'ye geri döndüm uzun bir süredir buradayım."

"Ah, o zaman orada gece olmuş bile. Sabah tekrar konuşalım."

"Tamam, olur. Görüşürüz."

Telefonu kapatıp masaya geri koydum. Önüme baktığımda ise neredeyse aynı şekilde bana bakan gözlere baktım.