දික්කන්ද වලව්ව 💫

01

දික්කන්ද වලව්ව💗

කොටස 01

මයේ පුතේ... දවල් බත ලැහැස්ති කොරලා තියෙන්නේ කන්න ආවනම්...

මේ එනවා මයෙ අම්මේ....

හැමදාම වගේ වලව් මානේ පාලු මකන මගේ ග්‍රැමර්ෆෝන් එකේ සද්දේ ඩිංගිත්තක් අඩු කරපු මම එතන තිබ්බ හාන්සි පුටුවෙන් නැගිට්ටේ ඇදන් උන්න මෙරුන් පාට සරමත් දෙපාරක් ගසලා අදින ගමන්...

මැද සාලෙ පහු කොරලා වමට හැරුණම තියෙන මහ විසාල කෑම කාමරේ අදත් මන් එනකොට පුටු 2ක් හිස් වෙලා තිබ්බා...එතන තිබ්බ විසාල පුටුව ඇදලා වාඩි උන මම උගුර පාදනකොට මයේ අම්මා කැගැහුවා...

සුමනා........ හාමු මහත්තයට කෑම එක බෙදහන්... 

මයේ අම්මා...

මයේ පුතේ..........

කෝ අයියා....

ඒකා ඉතින් ගෙදර ඉන්න එකක් කියලැ මයෙ පුතේ..මගෙ හිතේ පහල පොල් ඉඩමේ ඇත්තේ...

ම්න්...

දැන්වත් ඔය අමනාපකම් ඇතෑරලා දාපන් මයෙ පුතේ.. උබලා සහෝදරයො නොවැ...

අම්මා දන්නවා.. මන් නෙමෙ අයියා තමයි මන් එක්ක අමනාප කියන්න... 

මන් දන්නැ මයෙ පුතේ.. අත්තම්මා මට ගිය දොහෙත් ඇනුම්පද කිව්වා ලොකු පුතාට පොල් අක්කර 500ම දීලා උබට මුකුත් නොදුන්නා කියලා...

මට මොකටද අම්මා ආය අමුතුවෙන් පොල් අක්කර.. මට තියෙනවනෙ හොද කුකුල් ෆාම් එකක්.. මට ඒක ඇති... අනික මේ නංගිලා දෙන්නාත් ඉන්නවනෙ මයෙ අම්මා....

උන් දෙන්නටනම් මොනවටද දේපල වතුපිටි.. කවදහරි දීගේක ගියාම උන් පිටටනේ මයෙ පුතේ....

නිල් පාට මල් වැලක් ගියපු තනි සුදු පෝසිලෙන් පිගානට වැටෙන රතු කැකුලූ බත දිහා බලන් මන් ලොකු හුස්මක් හෙලුවා....

මේ ගැන කතා කරලා පලක් නැ... ගෑණු හැමදාම කුස්සිය මුල්ලෙ වගේ වලව්වක හාමුලාට තියෙන තැන පොඩි මැණිකෙලාට තිබුන්නැ .. උන් හැමදාම අසරණයි..

අම්මා... අද අර ෆාම් එකේ වැඩ බලන්න මන් ගෙන්න ගන්න මනුස්සයා එනවා... ඒ මනුස්සයට කාමරයක් ලැහැස්ති කරවන්නොන...