මගේ ඇස් ඉස්සරහා මැවිලා පෙවුනේ මීට අවුරුදු කිහිපයකට කලින් දැක්ක සිදුවීමමයි... මේ කාමරේ.. මෙතනම.. මේ විදිහටම මන් මීට කලින් අරලියාව දැක්කා... ඒත්... ඒත්
ඒ මන් අරලියාව දැක්ක අවසාන වතාව වුනා..එදා ඒ කාමරේම මැද ලේ විලක වැටිලා උන්න අරලියා වෙනුවට එතන අද උන්නෙ අර පොඩි එකා වෙනකොට මගෙ ඉහින් කනින් දාඩිය වැක්කෙරෙන්න ගත්තා..
ඒකා හිටියේ ලේ නාගෙන වෙනකොට වෙනසකට තිබ්බේ ඒකා දෙපයින් හිටන් උන්නා... ඒත් ඒ ඇස් තිබ්බේ වීදුරුව කුඩු වෙලා ගිය ජනෙල් පියන ළග වෙනකොට ඌගේ අතින් වැක්කෙරෙන උකු ලේ බිංදු වලින් කාමරේ බිම රතු වෙලා තිබ්බා...
මැණික...........
මටත් කලින් මගෙ වචනයක් ඉස්සර වෙලා තියෙනකොට ජනේල් පියන් වල රැදිලා තිබ්බ ඒ ඇස් එක ඇසිල්ලෙන් මගෙ ඇස් එක්ක පැටලුනා.. සත්තයි මාව අඩියක් ආපස්සට විසි වුනා.. ඒ ඇස් .. ඒ ඇස් රතු පාටයි... ඇහේ මුලු සුදු ඉංගිරියාවම කුණු ලේ පාටට හැරිලා තියෙනකොට අපේ ඇහෙ තියෙන කලු කර්ණිකාව ඉදුවරගෙ ඇහේන් මන් දැක්කෙ කර්ණිකා දෙකක් එකට බද්ද වෙලා වගේ..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ඒක දැක්ක මට කෑ ගැස්සෙනකොට ඒ ඇස් බලා ඉන්නකොට කර්ණිකා දෙක එකට එකතු වෙලා එක කර්ණිකාවක් උනා...
ඒ වගෙම මෙච්චර වෙලා සුදු මැලි වෙලා තිබ්බ ඒ මූණෙ පොඩිම වේදනාවක්වත් නොදැක්ක මන් ඒ තප්පරේම ඒ ඇස් වලට කදුලු පිරෙනවා දැක්කා...
ආව්....
පොඩි එකා ලේ ගලන අත තදින් අල්ලගෙන පාත් වෙනකොට ඇදන් උන්න සරම කැහැපට ගහගත්ත මන් ඌ දිහාට දිව්වෙ දැන් තප්පරේකට කලියෙන් උන දේත් සිහිකල්පනාවෙන් ඈතට දුවද්දී..
YOU ARE READING
දික්කන්ද වලව්ව 💫
Non-Fictionආදරණිය පිරිමි හිතක කොහෙන්ද මෙච්චර උණුහුමක්..දන්නවද මගේ හාමූ මන් උබට හරි ලෝභයි ..........
