varis

2. bölüm

"sadece seni korumak istediğimi bil tamam mı küçük." dediğine göz devirdim buraya geldiğim gibi olaylı bi şekilde ayrılıcaktım. geldiğim de bi baskın yemişlerdi her yer kan ve ceset doluydu. varislerin çoğu da ölmüştü. ben yusuf sare eren kalan tek varislerdi en küçükleri ve en son gelenleri bendim. tabii sınava 10 varis girmek zorundaydı. ahh hasan ve kuralları. kendimden büyük birine niye abi ya da amca demediğim konusuna gelirsek o adam hiç bir saygı ünvanını hak etmiyor. şuan 9 varistik mavi dayanamayıp geçen haftalarda intihar etmişti. o kızı severdim ama değil buraya dünyaya göre bile fazla yumuşaktı. ama doğrusu intihar onun için büyük bir hamleydi. 

"biliyorum." gülerek önünden çekildiğim kapıya gitti açmadan önce bana döndü.

"yemeğe geleceğinden emin olmak istiyorum hasan bey bütün varislerin bugün yemekhanede bulunmasını istedi. yemek saatinde yemekte ol" dedi uyarırcasına.

"istedi değil emretti diyelim ona." gülüp arkasını döndü son bir defa bakmadan odadan çıktı. o çıkar çıkmaz kendimi yatağa bıraktım. yorgundum evet yusuf boğasının bütün hareketlerini ezberlesem de saatlerce onu yenmeye çalışmıştım. eğitimde bile sert ve duygusuz durmak çok zordu. son 12 yıldır ağlamamıştım ilk günlerde konuşmamış yememiş ama asla ağlamamıştım. o zamanlar bay eğitmenle eşleşmemiştim. ama o yine de yanımdan ayrılmaz yememi konuşmamı sağlardı en azından çabalardı. ondan sonra onu benimle eşlemişlerdi ilk geldiğim haftadan sonra beni görmüş ve kesinlikle onunla olmalıymışım öyle der hep.

yanımdaki saate baktım daha en az 1 saat vardı. artık şu yeni varis gelmeliydi eğer benden küçükse onun 18 olmasını beklerdik. değilse de yaklaşık 6 ay evet 6 ay sonra 18 olduğumda bütün varisler 18 olduğu için sınav başlıyacaktı.

ayağa kalkıp bir kaç parça eşya alıp banyoya geçtim odamda kamera olduğunu 12 yaşında fark etmiş eğitmenime hesap sormuştum. ne kadar hepsini kaldırdığını söylese de güvenmek pek de mantıklı olmazdı. suyu ayarlayıp buz gibi olunca içine girdim. soğuk su canlı tutardı canlı kalmam gerekirdi ve yenmem gereken varisler ah aklım başka seylerle oyalamam gerekirdi. 

soğuk suyun altında ne kadar olduğunu bilmediğim bi süre kalıp bornoza sarılıp çıktım. odamdan aldığım siyah eşofmanı ve hava buz gibi olduğu için kalın bol mavi sweatshirt giydim. saçlarımı kurutup basit bi topuz yaptım. odama girip saate baktığımda yemeğin başlamasına 4 dakika vardı. koşarak odamdan çıktım hasan çağırdıysa büyük yemek masasına dizilicektik ve tam saatinde olmamak 3 gün yemeksiz kalmak demekti. asla dakik bir insan olmadığım için çok kez bunu tecrübe etmiştim.

kat görevlisinin yanına geldiğimde kadın gülerek asansörü çağırdı. en alt kattaki yemek salonuna girdiğimde herkes oturmuş ve benim atığım kocaman kapılara dönüp bakıyolardı.

geç mi kaldım dercesine sare'ye baktım. güldüğünde anladım geç kalmamıştım. derin bir nefes alıp yerime geçtim. herkes karşılıklı oturduğunda hasan masanın en başındaydı. bense karşım boş kalacak şekilde en uzak noktaya oturdum. hasan konuşmaya başlarken koca salondan çıt çıkmıyordu.

"sizi yine niye topladığımı merak ediyor olmalısınız benim güzel varislerim." hepmizin yüzüne tek tek bakarken yüzüme tiksinen bi ifade yerleştirmemek için zor tutum kendimi. 

"geçen haftalarda intihar eden mavinin yerine gelecek varis sizin aksinize yıllardır özel olarak eğitim alıyordu. bu binanın yasaklı bölgelerinde yaşadı bu güne kadar ama artık yeni bir varis gerektiği için o aranıza katılıcak." sözlerini  bitirdiğinde biraz önce girdiğim büyük kapılar açıldı. içeriyle koyuya yakın bi tonda kahverengi saçlı, mavi gözlü 1.90 boylarında biri girdiğinde herkes o tarafa bakıyordu.

"hoşgeldin sinan herkese yaşını söyle sonra da yerine geçip oturabilirsin."

"19" sesinin sertliğine şaşırsam da herkesin gözü beni bulmuştu buraya en küçükken gelen ve hala da en küçükleri bendim. yeni varis gelip karşıma oturdu. kimseye bakmadan sadece hasan'a bakıyordu. hah sanırım ona şükrediyordu ah bi salak daha geldi. ne mutlu ona.

"ekiplerinizde değişiklik yapalım kaç senedir aynı partnerlesiniz. herkes karşısında oturan kişiyle partner bundan sonra." şok içinde hasana baktım. sonra yusufa döndüm o da karşısındaki melis'e bakıyordu. yeni varise döndüğümdeyse ilk defa gülümsüyordu.