TAKINTI(AKEL&SELİM)

Bölüm 6

"Ya benimle gelirsin benim şartlarım altında birlikte yaşarız ya da benimle gelmezsin Almina ve ailesinin sonunu getiririm.Bence açık ve net."

Kasılmıştım.Gözlerimi belli bir noktaya odaklamıştım ve neyi seçersem hangi sonuçları doğuracağını düşünüyordum.Ama nafileydi.Ben böyle bir seçim arasında bırakılmak zorunda değildim ki.Öte yandan Almina beni satmıştı ben her ne kadar bu durumu şimdi öğrensemde.İyi bir karar vermem gerekiyordu.Bu sefer bencillik yapıp kendimi düşünecektim çünkü bunun zamanının geldiğini hissediyordum.Kafamı yavaşça Selim'in göğsünden kaldırdım ve gözlerimi meydan okurcasına gözlerine diktim.

"Ben bu sefer kendimi seçiyorum yani senin de anlayacağın Almina ve ailesine ne yapıyorsan yap umrumda değil.Şimdi beni bırakabileceğini düşünüyorum."

Selim yüzündeki şaşkınlığını gizlemeye gerek dâhi duymamıştı."Sen ne diyorsun,Akel?Ciddi misin?"

Sesinde inanamayan bir ton vardı.Bu beni en son bile ilgilendirmeyen şeydi.

"Duyduğun üzere."Ayağa kalktım ve odanın kapısına doğru adım atacağım sırada kolumdan tuttu.Gözlerim ister istemez kolumu tutan eline kaymıştı.Kaşlarım havalanırken konuşma gereği hissetmiştim."Kolumu bırakırsan.Sen bana seçim hakkı sundun ve ben de seçim yaptım.Ne yazık ki yollarımız burada ayrılıyor, ha?Sen ettin sen buldun.Ama bu anlaşmaya ne kadar uyacaksın o da sıkıntılı bir durum fakat ben sözünün eri olduğunu düşünüyorum.Öyle değil misin yoksa?"

"Öyle olmam veya olmamam bir şeyi değiştirmez ki Akel.Sen çoktan tercihini yapmışsın zaten."Ayağa kalkıp yavaş adımlarla kapıya doğru yürüdü."Senin dediğini yapacağım ama yaptıktan sonra da seni tekrar yanıma alacağım."

"Ama bana seçim hakkı sunan sensin ve bunu sen bozuyorsun.Bırak gideyim."

Başını iki yana sallayarak üstüme gelmeye başladı."Yanlışın var Akel.Tamam ben sana seçim hakkın sundum ama bu seçim hakkını sana aslında vermediğimi ikimizde biliyoruz.Kendini kandırma."Derin bir nefes vererek üstüme eğildi."Şimdi bir daha soruyorum pişman olmaman için çünkü Almina ve ailesine zarar verdiğimde yine yanımda olacaksın.Bunlar için pişman olmanı istemiyorum."Kendine zaman verdikten sonra devam etti."Benimle geliyor musun,gelmiyor musun?"

Selim'in gözlerinin içine bakmaya başladım.Oralarda dediklerini yapmayacağına dair bir işaret aradım ama yoktu.Benim de bu saatten sonra hiçbir şey umrumda değildi.Kolay kolay teslim olmayacaktım.Kendi cehennemime kendi ayaklarımla gitmeyecektim."Hayır seninle hiçbir yere gelmiyorum.Almina ve ailesine istediğini yapabilirsin."Elimi göğsünün üstüne koyup hafifçe ittirdim ama bir işe yaramadı."Çekilir misin?"

Elimin üstüne elini koyup,"Nereye gidiyorsun alelacele Akel?Sen beni burada bekliyorsun Almina ve ailesine cezalarını kestikten sonra seninle evimize gidiyoruz."

"Evimiz mi?Sen ne saçmalıyorsun ya?Ne evimizden bahsediyorsun?Biz diye bir şey mi var?Beklemiyorum seni."

"Beklemeyecek misin sen şimdi?"

"Beklemeyeceğim."

Kafasını anladım dercesine sallayıp benden uzaklaştı.Elimden tutup,"Beklemeyeceksen benim yanımda ben onlara zarar verirken sen de izleyeceksin.Ne de olsa bu senin eserin."

"Hayır bırak izlemek istemiyorum.Bırak."

Benim çırpınışlarım ve haykırışlarım boşunaydı.Elimden tutup sürükleyerek beni salonun ortasına atmıştı.İşaret parmağını beni tehdit edercesine sallıyordu.Yüzüne boş boş bakıyordum lakin o benden bir atak bekliyor gibiydi.Böyle kalmama Selim şaşırmıştı."Burada bekle Akel.Hemen geliyorum.Hem de istediğin manzarayla üstelik."Sadece başımı salladım ve dizlerimi kendime çektim.Gözlerimden yaş akmasına engel olamamıştım.Göz yaşlarımı gizlemek amacıyla yüzümü dizlerime gömdüm.Derin derin nefesler alıyor ve sakinleşmeye çalışıyordum.Selim bu içten içe olan puşmanlığımı görmemeliydi.Onu mutlu etmek istemiyordum.

"Gel bakalım Almina geç sen de Akel'in yanına.Ama ya da dur ortaya geç ki Akel izleyebilsin."Bu dediklerinden sonra kafamı kaldırdım ve kaldırmamla birlikte Almina'nın bana attığı pişmanlık dolu bakışlarını gördüm.Elim ister istemez kalbime gitti ve gözlerimi kapattım.Selim bunu görmüş olacak ki yanıma gelip omzumdan tuttu."Ne oldu Akel?Bu daha başlangıç ben sana kaç kere sordum ve sen bu yolu seçtiğini söyledin.Suç bende değil suç tamamen sende."

Gözlerimi açtım ve Selim'e bakmaya başladım."Suçlu benim öyle mi?Neyin suçundan bahsediyorsun sen?Ortada bir suç varsa o da benim gibi bir kızı sevmen ve takıntı yapman.Ben kendimden bu denli bu kadar nefret ediyorken senin beni sevmen ve takıntı yapman başlı başına bir suç zaten."Derin bir nefes alarak kendime zaman tanımaya çalıştım."Tamam.Peki.Ne yapıyorsan yap bana hadi.Sesimi çıkarmayacağım zaten yapmayacak mısın?Ya şimdi ya da sonra ne farkı var?"

Selim'in yüzündeki o samimiyetten uzak sırıtışı ve kafasını sallayarak eline telefonunu almasını anbean izledim.Dizlerime daha çok sarıldım.Sanki bu sarılmam kendimi korumama yetecek gibi...

Gözlerim Selim'in salondan gittiğini takip etti.O sırada Almina'nın bana baktığını hissetmemle ben de ona bakmaya başladım.Lakin Almina Selim'in gittiği yere bakıp duruyordu ve yavaş adımlarla yanıma kadar ulaşmıştı.Ne oldu dercesine bakışlarımı üzerinde tutuyordum.En sonunda konuşmayı akıl edebilmişti."Akel ne olur bana yardım et.Bencillik ettim.Özür dilerim.Affet beni bu hatanın da dönüşü olur belki hem sen benim hatalarımı hep örtmemiş miydin?Kapatmıştın o hatalarımı kimsenin ruhu dâhi duymamıştı.Yine yaparsın be Akel.Ne olacak ki?"

Gülümsedim.Verecek ve ona harcayacak kelimem dâhi yoktu.Benim ağzımdan çıkan kelimelerin Almina'ya değeceğini düşünmüyordum.

"Ne oldu Akel?Yine yap sana yemin ediyorum daha böyle bir şey yapmayacağım."

Almina'nın dediklerini boş vererek kafamı dizlerime gömdüm.Almina henüz yolun sonunda olduğumuzu bilmiyordu veya bilip kabul etmek istemiyordu.Bu saatten sonra benim yapabileceğim bir şey yoktu.Ben zarar göreceksem o da benim gibi zarar görecekti.Ne de olsa ben onun tabiriyle İyi yere gidiyordum değil mi?Almina'nın iyi yer diye tabir ettiği yeri görmeliydi.Hiç kimsenin yaşadıklarını hafife almaması gerektiğini öğrenmeliydi.

"Ooo yeniden mi kaynaşıyorsunuz?Ben küstünüz zannediyordum."Kafamı kaldırmamla Selim'in elindeki önceden ısıtıldığı belli olan demirle ve yanındaki korumaları görmem bir olmuştu.Almina'yla benim ortamda durmuştu."Söyleyin bakalım bana kızlar sizce bu demiri kimin vücuduna temas ettireceğim.Söyleyin bakalım."

İkimizinde gözleri demir çubuktan asla ama asla ayrılmıyordu.Almina ve bende bilinciydeydik ki o demir çubuk benim tenime temas edecekti.Gözlerimi kapattım ve kaderime razı geldim.Olacak olan son buydu.Başka bir son yoktu.Sadece bu son vardı.