Denizyıldızı

Selamlar! Satır aralarına yorum bırakmayı unutmayın. İyi okumalar💞
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Çıkmaz sokağın sonuna geldim. Hafif çiseleyen yağmur, trafikten gelen araba kornaları eşliğinde  güzel bi atmosfer oluşturmuştu. Böyle yerleri  seviyorum, huzur ve huzursuzluk iç içe....

Çıkmaz sokağın  sonuna ulaşmamla  yavaşlayan adımlarımın yanına bir çift daha eklendi. Adımların sahibinin okul çıkışından beri neden peşimde olduğunu az çok tahmin edebiliyorum.

Arkamı dönerek adımların sahibine baktım.Çoğu zaman rakiplerimin maça gitmemi engellemek için peşime taktıkları adamlardandı . Güçlü bir duruşu vardı.

Kısa bi bakışmanın ardından ilk harekete geçen o oldu . Yüzüme doğru gelen yumruğunu hızla  tutup, boştaki elimle yüzüne sağlam bir yumruk geçirdim.

İri yapısından dolayı pek etki etmese de onu sarsmaya yetmişti. Hafif sendeledikten sonra hemen kendini toparladı ve savunmaya geçerek tekrar yumruğunu savurdu. Tekrar bana ulaşmadan yakalamıştım ama sol elini kullandığından karşı atağa geçmeden karnıma yumruğunu geçirdi. Sol elim benim hep dezavantajım olmuştu.Bunu kullanarak beni yere sermişti.

Üstüme doğru geldiğinde kendimi zorlukla toparlayıp ayaklandım. Karnına sert bi tekme savurdum. Tekmemi ona ulaşamadan havada yakalamasıyla üstüne çıkarak kafasını bacaklarımın arasına aldım. O şaşkınlıkla kurtulmaya çalışırken ağırlığımı vererek sırt üstü yere düşmesini sağladım. Kollarımı nefes almasını engelleyecek şekilde boynuna doladım.

"Derdin ne? Niye peşimdesin?"
Kıpkırmızı olmuş yüzünden nefes almakta zorlandığı belliydi.

Konuşması için kollarımı birazcık gevşettim ama konuşmak yerine kaçmaya yeltenince kollarımı tekrardan boynuna doladım.
"Sana yaşama şansı veriyorum aptal!Ölmeyi mi tercih edersin?"

Elini yere ard arda vurarak teslim olduğunu belirtti.
Tekrardan kollarımı gevşettim.
"Son şansın! Seninle daha fazla vakit kaybedemem. Seni peşime kim taktı?!"

Bir süre nefesini düzene sokmaya çalıştı. Biraz nefes alıp cevap verdi
"T-tarık Solgar."

Tam da tahmin ettiğim gibi. Bu gün maçtaki rakibim. Şaşırdık mı? Asla. Daha fazla oyalanmayıp ayaklandım. Gitmeden önce peşimden gelmesini engellemek için kafasına attığım tekmeyle bayılmasını sağladım.

Karnımdaki sızıyla sokaktan çıktım. Güçlü duruyor derken ciddiydim. Nasıl bi yumruktu be o. Okuldan çıktığımdan beri saatlerdir durmadan çalan telefonuma baktım. Arayan tabiki de Eren'di. Hemen açtım.

"Özgün nerdesin sen? Nerde kaldın? Herkes seni bekliyor!"

" Yoldayım. Tarık'ın tuttuğu bi adam peşimdeydi. Onu halletmem gerekti."

"Nasıl yani? Sen iyi misin? Bişey olmadı dimi?"

"İyiyim, bişey olmadı. Bir kaç dakikaya ordayım."

"Tamam ,dikkat et ve çabuk ol!"

"Görüşürüz."
Telefonu kapattıktan sonra taksi çevirip yolu tarif ettim. Yol gözlerimin önünden şerit gibi geçmeye başladı.

Bu arada kendimi tanıtayım ben Özgün. Özgün Karay. Diğer adımla Denizyıldızı.Okuldan sonra gittiğim illegal dövüşler sayesinde yeraltının gözdesi haline gelmiş,18 yaşında genç bir boksörüm.

Ve şu an bu senenin sezon finali maçına gitmekteyim. O ne derseniz bir yıldır hiç ara vermeden okulun başından beri bir çok maça katıldığım için haklı olarak bi nevi tatil yapıcam.

Böylece bir dönemi daha kapatıyorum. Bu benim yer altındaki ikinci senem. İki senedir bu işteyim.Yaz tatiline girmemizle maçlara ara veriyorum.Bir hafta sonra okul bitiyor. Tabi sınavın bitmesiyle bizimki çoktan bitti. Sonuçlar bu gün açıklanacaktı. Güzel geçtiğinden iyi bi beklentim var.

Taksicinin sesiyle camdan kafamı kaldırdım.
"200 tl."
"Tamam buyurun, kolay gelsin." Parayı verdikten sonra taksiden indim. Ara sokağa girerek korumalarla dolu kapıdan geçtim.İçerisi klasik bir bar clup gibiydi herşey normaldi. Ayrıca legal olduğu için de hiç dikkat çekmiyordu. Barın arkasındaki kapıdan girerek uzun koridorda ilerledim. Koridorun sonundaysa korumaların arasından geçerek dövüş alanına girdim. İçeri girer girmez kafesteki dövüşü coşkuyla destekleyen taraftarlarla karşılaştım.

Dikkat çekmemek için direkt giyinme odasına girdim.Eren sandalyede stresle   oturmuş beni bekliyordu.Beni gördüğü anda yanıma geldi.
"Özgün! Nerdesin sen?!"

"Burdayım."

"Saatlerdir bu kalabalığı oyalamaya çalışıyorum! Final olduğu in senin son çıkacağını söyledim. Maç birazdan biter, sıra sana gelecek."

"Tamam anladım sen çık ben hemen geliyorum."

Eren odadan çıktıktan sonra hızlıca hazırlandım.Az sonraki maçta rakibim Tarık Soykandı. Bu gün maça gelmemi engelleyerek maçı kaybetmemi istemişti.

Dışardaki insanların bağırışlarını duyar duymaz dışarı çıktım. Etraf tıklım tıklımdı. İğne atsam yere düşmez o derece. Bazen bu kadar sevenim olduğununu fark  edince ben de şaşırıyorum tabiki.

İsmimin anonsuyla kafese doğru yürümeye başladım. Tarık'ın beni karşısında görmesiyle yüzünün düşüşünü görmek gerçekten izlemeye değer bir andı.

Aynı anda farklı kapılardan içeri girdik. Karşı karşıya geldiğimizde herkes kime bahis oynadıysa onun arkasına geçerek tezahürata başlamıştı. Kısa beklemenin ardından maç başladı.

İlk hamleyi ben yaptım. Yumruğumu  yüzüne savunduğum sırada bacağına attığım sert tekmeyle dizlerinin üzerine çöktü. O ayaklanmaya çalışırken kafasına tekme atarak geriye düşürdüm.

Hızla gidip üstüne çıkarak yumruklarımı art arda yüzüne geçirdim. Yüzü kan içinde kaldığındaysa yakasından tutarak hafif kalkmasını sağladım. Son olarak yüzüne geçirdiğim sağlam yumrukla artık bayılmıştı.

Kazanmamla birlikte yüksek bi sevinç tufanı başladı. Tarık'ın destekçileri ise hayalkırıklığıyla karşı taraftarlara küfür ediyorlardı.

Kafesten çıktıktan sonra korumalar sayesinde giyinme odasına gittim. Eren'in heyecanlı sesi odadayı doldururken sevinçle bana sarıldı.
"İşte benim Özgünüm biliyordum bebeğim! Senin kaybetme  olasılığın %0."

"Ahhahaha tamam Eren birazdan kırılmayan kemiklerimi kıracaksın!"

"O kadar güçlümüyüm ya ben?"

"Tabiii kimin antrenörüsün aslanım!"

"Aahhh doğru tabiki seni ben yetiştirdim!"diyerek kol kaslarını göstermeye çalıştı.

"Tamam hadi bu kadar sevinç yeter. Eve gidip dinlenmek istiyorum. Çok yoruldum."

"Hakkındır güzelim hazırlan gidelim."

"Tamam"
Hızla hazırlanıp alandan çıktık. Eren beni metrobüs  durağında bıraktı, eve metrobüsle gidiyorum.

Çünkü eve tanınmayan lüks bir arabayla bırakılmam bizimkiler tarafından hoş karşılanmazdı.

Yarım saat sonra eve gelmiştim. Eve girip kapıyı arkamdan kilitledim. Annem ve babam evde değildi.

Babam ve annem bu gece bir misafirliğe gideceklerini söylemişlerdi. Muhtemelen geç gelirler. Kısa bir duşun ardından geceliklerimi giyerek zar zor yatağa girdim. Tam uyuyacakken aklıma gelen şeyle hızla telefonuma uzandım. Bu gün tercihler açıklanacaktı. Gördüğüm isimle gözyaşlarım teker teker yüzüme akmaya başladı. Sonunda hayallerime ulaşmıştım...

Hacettepe üniversitesi hukuk fakültesi..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

İlk bölümü nasıl buldunuz?
Bu benim ilk kitabım olduğundan yanlışım varsa affola.
Bu arada baştaki fotoğraftaki Özgün.
Özgün ve hayatı hakkındaki düşünceleriniz neler?
Sizce Tarık ile aralarında ne var?
Oy vermeyi unutmayın💗