BTS( YN) MAFYA ABİLERİM-3

2.sezon 4.bölüm

~Yazım  hatam varsa özür dilerim.

~Yazarın anlatımıyla~

Tam 1 ay geçmişti 8 kardeşin o odadan çıkmamasının üzerinden . Ne tek kelime konuşmuşlar ne de o odadan tek bir adım atmışlar dışarıya . Yemek yemek onlardan uzak bir şey olmuş tek lokma bile geçirmek istememişler boğazlarından . Sadece tek arkadaşları Kai sayesinde bir şeyler atışdırmışdırlar . Ancak kendilerine hep haram bilmişler yediklerini .

Siz bir düşünün bir insan 8 kardeşin hayatında o kadar büyük bir yere sahip ki onlar canlarından geçmek istemişler . Odadan kokusunun çıkmaması için kapıyı açmalarına izin vermemişler , kıyafetlerine sarılmış saatlerce hatta haftalarca ağlayarak neredeyse gitmek üzere olan kokusunu içlerine çekmiştiler derince . Kaç kere intihara kalkışmışlar ancak Kai sayesinde başarısız olmuşdular . Kendilerinden nefret etmiş resmen tiksinmiştiler . Hala inanmak istemiyor onun yaşadığını bir şekilde kanıtlamak istiyordurlar . Ancak bu onlar için pekte mümkün bir şey değildi .

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<3

{Şimdi burdan sonrasında japonca korece karışık  konuşuyorlar . Yani Henry ve Mira japonca konuşuyor birbiriyle sadece}

Mira:
Soo-jin hadi kalk annecim kahvaltı edeceğiz .

Soo-jin:
Tamam anne geliyorum .

Soo-jin'den

Evet herkese uzun bir aradan sonra merhaba . Ben namı değer Kim Soo-jin . 7 mafyanın biricik prensesi ve birtane dünya yakışıklısı bir Jeongin'nin biricik ikizi arkadaşı . Başıma gelen olaylardan sonra Japonya'a gelmiş daha doğrusu kaçırılmış evlat edinilmişdim .

Bundan 1 ay önce babam denecek şerefsizin bana söylediği yalanlardan dolayı kendimden nefret etmişdim. Gerçek nedir hala bende bilmiyorum ancak o gün vurulduğumu ve abilerimin son nefesimde(?) geldiklerini hatırlıyorum . Hastaneye götürülmüş ve abilerime öldüğümü söylediklerinden sonra komaya yatırılmış 2 hafta sonra komadan ayılmıştım . Komadayken duyduğum sesler ile etraf da neler döndüğünü anlamışdım . Doktor hafızamı kaybedeceği mi ve uzun bir süre gelmeyeceğini söylemesi ile onların planlarının bir kısmının  gerçekleşmiş oldu . Ancak ben hafızamı kaybetmedim ve her şeyi hatırlıyorum . Bana engel olan şey ise felç kalmam . Evet doğru duydunuz ben felç kaldım . Aslında tedavisi var mı yok mu bende bilmiyorum . Şuan beni evlat edinen kişilerin de kim olduğunu hangi ülkeden olduklarını bilmiyorum . Japonca konuşuyorlar ancak Japon değiller . Hala anlamış değilim o yüzden . 

Abilerimi nasıl bulacağımı buradan nasıl kurtulacağım bilmiyorum . Her kes hafızamı kaybettiğim yalanını biliyor ve ben bu yalan gerçeği bulana kadar buradan kurtulmak zorundayım bunu çok iyi biliyorum . Kafamda kurduğum belirsiz planlar ile nasıl hareket ede bilirim bilemiyorum . Şuan kafam çok karışık aynı zamanda korkuyorum . Tamam bana iyi davranıyor ola bilirler ancak tanımıyorum bu insanlari . Sadece isimlerini biliyorum o kadar .

Evet şuan üstüme verdikleri kıyafetleri giyinmiş tekerlekli sandalyeyi hareket ettirerek aşağı inmeye çalışıyorum . Ancak bu pekte mümkün olmadığı için daha ismin yeni öğrendiğim bir adamı bana yardım etmesi için çağırıyorum . Sonunda gelip beni aşağı indirdiğin de bende sofrada yerimi aldım . Evet oyuna devam ...

Henry:
Kızım , nasılsın ? Güzel uyudun mu akşam ?

Soo-jin:
Uyudum babacım hemde çok güzel .

Mira:
Kızım hadi yemeğini ye .

Soo-jin:
Aslında benim canım pek yemek istemiyor anne .