ကားရပ်ထားတာအတော်ကြာနေဖြစ်ပေမဲ့ ပိုင် မဆင်းဖြစ်သေးပါ။ ခြံတံခါးပွင့်နေသည့်နေရာအနားတွင် ကားရပ်ထားသည်မို့ ပန်းပင်လေးတွေကို ရေလောင်းနေသည့် အမျိုးသမီး၏ နောက်ကျောပြင်ကိုသေချာမြင်နေရသည်လေ။ ဆင်းတွေ့ရမလား၊ ပြန်လှည့်ရမလား တွေဝေနေတုန်းမှာ ထိုအမျိုးသမီးဟာ အိမ်ထဲဝင်သွားလေပြီ။ ပိုင် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ တကယ်တမ်းတွေ့ဖို့ကျတော့ ပိုင် တွေ့ဖို့ခက်ခဲနေသည်။ ပိုင့် စိတ်တို့ကို စုစည်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် တံခါးကိုဖွင့်လိုက်၏။ တွေ့ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးမှတော့ တွေ့ရမည်လေ။ ပိုင် ကောင်းကောင်းကြီးပြင်းလာကြောင်းကိုတော့ ပြချင်သည်။ ဒါလည်း ကောင်းသော သဘောနှင့်မဟုတ်။
ကားတံခါးကို ပိုင်ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ ပိုင် ဆင်းလိုက်သည်နှင့် ခြံရှေ့ကိုခြေလှမ်းကျယ်ကျယ်သွားလိုက်မိသည်။ မဟုတ်လျှင် ခြံစောင့်က ခြံတံခါးကို ပိတ်တော့မည်မဟုတ်လား။
"ခဏလေးပါ ဦးလေး"
ပိုင် တားလိုက်တော့ ခြံတံခါးပိတ်လိုက်စဟာရပ်တန့်သွားသည်။
"ပြောပါ သမီး ဘာကိစ္စရှိလို့လဲမသိဘူး"
"ဒေါ်ခင်မမနဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါရှင့်... သူ့ရဲ့ တပည့်ဟောင်းပါ။ ဆရာမကို မတွေ့ရတာကြာလို့ လမ်းကြုံဝင်နှုတ်ဆက်တာပါ"
"ဪ ဦးလေး သွားပြောပေးပါ့မယ်... သမီး နာမည်ဘယ်သူလို့ ပြောလိုက်ရမလဲကွဲ့"
"ဆရာမ သမီးနာမည်ကို မှတ်မိပါ့မလား မသိဘူး။ တုန်တုန်လို့ ပြောလိုက်ပါရှင့်"
"ဪ အေးအေး ခဏစောင့်ကွယ်"
ပိုင့် နှုတ်က ပေါက်ကရနာမည်ပြောလိုက်သည်။ တုန်တုန်ဆိုတာ သူ့အမေ တပည့်တွေထဲရှိမလားတောင်မသိချေ။ ဒါပေမဲ့ ပိုင့်နာမည်ပြောလိုက်ရင်ထွက်လာတွေ့တော့မှာမဟုတ်ဘူး။ မေမေက ဆရာမအလုပ်က နားခဲ့တာကြာပြီပြောပေမဲ့ မေမေ့တပည့်တွေက များလှမှာပါ။ ပိုင် လိမ်လို့ရမည်တော့ထင်သည်။ လိမ်လို့မရလည်း ပြန်ရုံပေါ့။ ပိုင် ခြံနံရံအနားမှာ မှီပြီးစောင့်နေလိုက်သည်။
ခဏနေတော့ ပိုင့် အနားသို့ရောက်လာသည့် ခြေလှမ်းသံလေးကြားလိုက်ရသည်မို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ပိုင် ထင်ထားသလို ဦးလေးကြီးကပြန်လာသည်လေ။
YOU ARE READING
ချစ်ဆိပ်ပန်
Romanceငြိမ်းချမ်းလှတဲ့အလှပိုင်ရှင် အမျိုးသမီးကြီးဟာ သိပ်အဆိပ်ပြင်းလှမယ်လို့ မည်သူထင်မှာလဲ။ သူမရဲ့ ကလေးဘဝကို ရက်စက်တဲ့စိတ်ဒဏ်ရာတွေပေးခဲ့တဲ့ ဒီအဆိပ်ပန်းလေးဟာ သိပ်ကိုကြောက်ဖို့ကောင်းလွန်းသည်။ ထို့ထက်ကြောက်ဖို့ကောင်းသည်က အဆိပ်ပန်းမှန်းသိလျှက်နှင့် မြတ်နိုးစွာ...
