Son Damla Gözyaşı

Giriş

Bu benim ilk kitabım öncelikle profesyonel bir yazar değilim acemiyim lütfen buna göre yorumlayın kitabı.

Keyifli okumalar♡

🕯

17 mart,2007
🕯️
"Nora gel kızım buraya!"annesinin çağırması üzerine Nora çizdiği resmi bırakıp koşarak annesine gitti.Annesi her zamanki gibi koca salonda oturmuş bir şeyler örüyordu.Hiçbir zaman anlam veremezdi çünkü annesi küçük bebek kıyafetleri dikerdi.Kendisine olmıcak kadar küçük kıyafetler.

"Anne"diyerek yanına koştu.Yanında iyice yerleşti."Bunlar kimin için anne"bir annesine bir diktiği kıyafetlere baktı."Bunlar bana olamıcak kadar küçük."merakla annesine baktı.Annesi ilk önce elinde diktiği kıyafeti bir köşeye bıraktı sonra kızını dizlerine aldı.Elini karnına koydu,"Bak kızım",diyerek kızının elinide karnına koydu."Burda kardeşin var.Ben hamileyim.Kardeşin olucak."

Nora elini annesinin karnında gezdirdi."Kardeşim mi olacak?"ellerini çırparak sordu."Evet"dedi annesi.Elini tekrar annesinin karnına koydu.Hafif büyümeye başlamış karnını sevdi annesinin.

Sonra odasına koştu.Masanın üstünde duran boyaları ve resim defterini alıp tekrar salona koştu.Boş masanın üstüne resim defterini ve boyaları koydu."Anne düz dur seni çizicem tamam mı?"dedi heyecanla.

"Tamam kızım.Hadi çiz."kızının dediği gibi dümdüz durdu.Nora ilk annesini çizdi sonra kendisi,annesi ve kız sonra erkek kardeş çizdi cinsiyetini bilmediği için.Sonra başka aile resimleri çizdi.O aile resimlerinin içinde hiçbir zaman babası olmadı.

...
Saatler sonra eve babası geldi.Hemen resim defterlerini ve boyalarını alıp odasına kaçtı.Babasından her zaman korkardı.Sürekli annesini dövüyordu,bağırıyordu.O her zaman babasından korktu,babasını sevmeyi denedi ama çoktan güven bağı kopmuştu.Henüz 6 yaşında olmasına rağmen bir çok şiddet uygulamış,bağırmış hatta evden atamaya çalışmıştı.

Babasının sinirli sesini duyunca yatağına çıkıp battaniyenin altına saklandı."Ben sana bu şeylerden dikmeceksin demedim mi?"sonra bir vurma sesi geldiğinde kulaklarını bastırdı.Annesini korumak istiyordu.Babasının karşısına geçip,"O benim annem vurma"demek istiyordu ama yaşı gereği oldukça zayıftı ve henüz 6 yaşındaydı.

Bu sefer cam kırılma sesi geldi.Kulağını bastırmasına rağmen hâlâ duyuyordu.Sağ elini sıkıca kavradı,elindeki koca kabarıklığı sıktı.Babası elini yaktığında oluşmuştu iz olarak kalmıştı.O günden sonra babasından dahada korkar olmuştu.

Yukarıya çıkan adım seslerinden babasının geldiğini anladı.Sert ve hızlı yürürdü hep.Odasının yanından geçip gitmesi için defalarca dua etti.Ama umduğu gibi olmadı babası odasına girdi sinirli bir şekilde üstündeki battaniyeyi çekti."Bu odanın dağınıklığı ne?"diye bağırdı.Korkarak irkildi cevap veremedi.Babasının yanında dilini yutuyordu sanki konuşamıyordu.

"SANA BU ODANIN HALİ NE DEDİM!"daha şiddetli bağırınca gözleri doldu.Yine cevap veremedi gözleri doldu.Yatağında biraz daha geriledi.Babası,odasına sinirli bakışlar attı.En sonunda bakışları masasında durdu.Masada boyaları ve resim defteri vardı.Babası hep renkli şeylerden nefret ederdi.Sinirli adımlarla masayı ilerledi babası ama Nora'nın tek düşündüğü şey annesiydi sesi yoktu bayılmış mıydı?

Bir anda yüksek bir ses geldi korkuyla hafifçe çığlık attı.Bakışlarını korkakça babasına çevirdi.Korkudan ve üzüntüden ağlamaya başladı.Babası tüm bütün boyalarını yere savurmuştu.O boyalar onun her şeyiydi.Annesi gizlice almıştı ona babası öğrendiğinde yine bağırıp çağırmıştı ama boyaları alıp atmamıştı.

"SANA BİR DAHA ÇOCUKCA ŞEYLER YAPMICAKSIN DEMİŞTİM!"kulaklarını sıkıca bastırdı.Gözlerini yumduğunda yaşlar süzüldü.Annesini istiyordu ona sarılmasını,öpmesini,başını sevmesini,yanında olmasını.

"BUNLARLA OYNADIĞINI GÖRMEYECEĞİM"tam boyaları alıp gitçekken bir şeye takıldı babasının gözleri.Annesi ve kardeşiyle birlikte olduğu bir resmine bakıyordu.Az önce oysaki hevesle çizdiği resmi şimdi çizdiği için kendine kızıyordu.

"Ha,bide kardeş hayalleri kuruyorsun.O çocuk bir hataydı ve asla doğmayacak anladın mı beni"yine sustu konuşamadı diline sanki düğüm atılmıştı.O an boğazına binlerce diken battığını hisetti.Babası tüm boyalarını ve resimlerini alıp hızla ilerledi,kapıyı öyle hızlı kapattıki kırılacağını sandı.

O gün odasındaki tek renkli eşyada gitmişti.Odası karanlıktı perdeleri siyah,yatağı gri,duvarlar gri hiç renk yoktu.O gün tek renkli eşyasınıda kaybedince anladı dünya artık karanlıktı.

Onun dünyası karanlığa mahkumdu...
☆
Bölüm sonu~